Tienduizenden fietsers kampen met vervelende en soms pijnlijke vaatproblemen

Nu het wegseizoen langzaam op zijn einde loopt – diehards die gewoon doorfietsen zijn er uiteraard ook… – weten we één ding zeker: we hebben dit seizoen weer heel wat kilometers aan ons totaal toegevoegd. Met name binnen de groep fietsers die de kaap van 50.000 kilometer bereiken – niet in één jaar gefietst, maar alles bij elkaar – ligt een typische wielerblessure op de loer: een bloedvatprobleem.

Gebogen houding

Een vaatprobleem is een vervelende blessure met dito klachten. Als je op hoge intensiteit je training uitvoert, treedt in de benen een gevoel op van verzuring of verkramping op. Het kan tevens pijnlijk zijn. Stop je met fietsen, dan verdwijnen de klachten omdat de bloeddoorstroming weer op gang komt. Maar ga je opnieuw onder in de beugels, dan heb je binnen no time terug last.

Dat de klachten uitgerekend bij wielrenners de kop opsteken, komt door de gebogen houding op de fiets. Door de buiging in de heuphoek en de vele pedaalomwentelingen kan de slagader in het bekken ‘afknikken’. Het is te vergelijken met een tuinslang die steeds op hetzelfde punt indeukt. Als de knik er eenmaal inzit, zal de slagader bij zware inspanning telkens op die plaats knellen. De bloeddoorstroming en zuurstoftoevoer naar de beenspieren worden minder.

Duizenden gevallen

Dr. Goof Schep, in Nederland een vaak geraadpleegde autoriteit als het om deze bloedvatproblematiek gaat, spreekt van een groot probleem. “Eén op de vijf profs ontwikkelt een vaatprobleem, vooral door de grote afstanden die zij gemiddeld genomen afleggen. Zij rijden zo’n 25.000 kilometer per jaar, gaan 8 miljoen keer met de benen heen en weer en pompen 10 tot 15 liter bloed per minuut door de benen. Als de vaten dan niet soepel als een elastiekje inveren maar knikken, dan heb je 8 miljoen keer een hapering bij het rondpompen. Uiteindelijk kan de slagader hierdoor steeds verder beschadigen.”

Er zijn ook veel gewone sportieve fietsers die tegen het bloedvatprobleem aanlopen. Probleem ontstaan doorgaans als fietsers de grens van 50.000 fietskilometers passeren (over alle seizoen bij elkaar opgeteld). Mocht je de kilometers niet zelf durven: als je 8 jaar lang 5 uur per week kom je al aan deze afstand. De piek van het vaatprobleem komt na 100.000 kilometer. In Vlaanderen en Nederland zijn er dus waarschijnlijk vele duizenden fietsers die ermee kampen. Alleen weten zij vaak niet waar de klachten vandaan komen.

Vertroebelen

“De diagnose wordt maar zelden in één keer juist gesteld. Je fietst veel, bent jong en kerngezond. En sporten gaat bloedvatproblemen juist tegen, wordt verondersteld. Aan een bloedvatprobleem wordt dan helemaal niet gedacht”, zegt Schep, die verbonden is aan het Cycle Performance Centre in Eindhoven.

“Daar komt bij dat het probleem kan vertroebelen als je er langer mee rond blijft rijden. Er ontstaan daardoor op den duur vaak ook rugklachten. Je moet het door de verzuring immers met één been doen en neemt daarbij een scheve houding op de fiets aan. De oorzaak van het probleem wordt dan in de rug gezocht, terwijl het heel ergens anders vandaan komt. Je wordt naar een fysiotherapeut gestuurd en zit op het verkeerde pad. Daardoor laat behandeling vaak onnodig lang op zich wachten”, weet Schep.

Behandeling

Volgens de specialist is behandeling noodzakelijk. Niet alleen voor profs (die moeten, omdat anders de wielercarrière ten einde komt), maar ook voor recreanten. “Hoe langer je ermee door blijft gaan, hoe groter de beschadiging wordt. In het ernstigste geval sluit de ader volledig af. Op dat moment heb je een serieuze handicap.” Met een andere zithouding kan veel ellende verholpen worden. Soms moet er toch geopereerd worden.

• Ervaar je ook beenklachten en denk je aan een bloedvatprobleem? Er is een online self-check voor een eerste beeld. Invullen duurt slechts een paar minuten.