I R I S: wielerkleding met exclusief randje

Het kan snel gaan, vertelt de oud-renster. In haar tijd als wielerprof ontwierp ze af en toe een shirt: voor de KNWU, het vrouweninitiatief Strongher en voor de UCI. Ook de Nederlandse wielerploeg reed tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in een design dat van haar afkomstig was. Ze deed het vooral omdat het werk haar aansprak. Maar nu ze is gestopt met professioneel wielrennen is ze hard op weg een bestaan op te bouwen als ontwerper van wielerkleding. Onder de naam I R I S (I Ride In Style).

“In september heb ik besloten te stoppen met professioneel wielrennen. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: ik ga een jaar investeren om een merk op te zetten. In het najaar zijn de voorbereidingen gestart. Ik ben begonnen met het zoeken van een geschikte fabrikant, het ontwikkelen van een pasvorm, het uitzoeken van de stoffen, het zeem. Ik wilde het per se allemaal zelf doen in plaats van naar een groot merk gaan en zeggen: ‘Dit is mijn ontwerp, alsjeblieft, maak het maar.’ Ik ben twaalf jaar prof geweest en heb zelf ideeën over wat lekker zit en wat goed is. Dat wilde ik terugzien in mijn kleding.”

Eerder dit jaar bracht ze haar eerste producten op de markt: twee kledingsets voor mannen en twee voor vrouwen. “Het zijn outfits voor mensen die gaan voor hoogwaardige kwaliteit. En die het ook leuk vinden om er een beetje uit te springen. Ik ontwerp voor mensen die je niet snel in een zwarte jersey ziet rijden”, zegt ze. “Eén van m’n designs voor vrouwen is geel met oogjes, mijn logo. Dat is het meest opvallende shirt. Daarvan zei iedereen: ‘Dat koopt niemand.’ Maar ik vond het gaaf en wilde het toch proberen. Nu loopt juist dat shirt heel goed. Mensen willen graag iets wat anderen niet hebben.”

Onderscheiden
Belangrijk punt bij I R I S is het exclusieve karakter van de shirts. Er gaan er geen dertien van in een dozijn. “Ik maak alles in een gelimiteerde oplage, van elk shirt zijn er vijftig. Ik vind het zelf ook niet leuk als ik ga fietsen en ik kom op m’n rondje Krimpenerwaard drie meiden tegen in hetzelfde shirt”, zegt Slappendel. “Het is m’n doel niet om een enorm bedrijf te worden. Ik ben ook niet per se geïnteresseerd in het ontwerpen van kleding voor verenigingen. Ik vind het heel leuk om customwerk te verrichten, maar mijn stijl moet de klant wel aanspreken. Het design moet mijn signatuur hebben. Dat is mijn kracht.”

Ze biedt haar shirts aan via haar eigen webshop en daarnaast is er een enkele winkel waar haar wielerkleding aan de rekken hangt. “Verkopen in Vlaanderen en Nederland zijn er zeker, maar het merendeel gaat toch naar Engeland, Amerika en Australië. Daar is veel meer markt voor dit soort kleding en spreken kleinere merken meer aan. Bij ons zie je veel mensen in shirts van wielerclubs, terwijl fietsen in bijvoorbeeld Australië meer een scene, een lifestyle is. Mensen proberen zich daar ook op de fiets te onderscheiden met kleding. Een standaard shirt past daar niet bij”, zegt Slappendel.

Winterse kleding en citroenshirt
Op dit moment is Slappendel, die af en toe ook commentaar geeft bij Eurosport, deel uitmaakt van de atletencommissie bij de UCI en werkt aan de oprichting van een vakbond voor wielrensters, bezig met het afronden van haar wintercollectie (2017-2018). Die bestaat straks uit een shirt met lange mouwen, een windstopper en een waterafstotend jack. Daarnaast komt ze met een speciaal shirt voor Sharon Laws, de Britse ex-wielrenster bij wie vorig jaar spijtig genoeg baarmoederhalskanker werd geconstateerd.

“Sinds ze ziek is denk ik: hoe kan ik haar helpen en steunen? We zijn goede vriendinnen en hebben een paar jaar samen gereden. Ze liep altijd rond met een zak met tahinipasta, citroenen, salade en groenten. Ze nam van alles van huis mee. Ik heb nu een wielershirt voor haar ontworpen met rucolablaadjes en citroenen, naar de inhoud van die zakken”, zegt Slappendel. “Dit shirt is voor haar en gaat ook in de verkoop. Niet om eraan te verdienen. Misschien doe ik haar van de opbrengst een reis cadeau – er komt een tijd dat dat niet meer kan… – of misschien koppel ik er een goed doel aan. Dat doe ik in overleg met haar.”