Deel dit artikel:

Lauf werkt aan fietsen met bladvering

Lauf verbaasde vriend en vijand een vijftal jaar geleden een eerste keer toen ze met hun voorvork met bladvering op de proppen kwamen. Ondertussen is het productaanbod van Lauf uitgebreid met gravelframes en een trillingsdempend stuur. Uit de patentaanvragen die onze collega’s van Bike Rumor te pakken kregen blijkt nu dat de IJslandse uitvinders druk in de weer zijn met de ontwikkeling van een gravelbike met bladvering op de achtertrein.

Gravelrijders stellen prijs op wat extra comfort, maar zijn tegelijk niet op zoek naar een veersysteem op mountainbike-niveau. Want wie een beetje binnen de grenzen van het redelijke blijft met zijn gravelbike, die neemt geen drops van een meter die veel veerweg vereisen. Nee, op een gravelbike is de demping van een eindeloze reeks kleine impacts veel belangrijker en het liefst van al zorgt dat extra comfort niet voor veel extra gewicht op de fiets. Voor de voorkant van de fiets loste Lauf het probleem al op met de Grit vorken, die op basis van bladveren aan 30 millimeter veerweg komen. En aangezien die vering niet gedempt is, behoeft de vork geen onderhoud en blijft het gewicht binnen de perken (900 gram voor een Grit vork waarvan slechts 250 gram onafgeveerd gewicht). En het is die technologie die Lauf nu ook in de achtertrein van het frame wil integreren en heeft daarvoor drie patenten aangevraagd.

Foto rechts: de Lauf Grit voorvork werkt met lamellen en levert dertig millimeter veerweg.

Nieuw. Of toch niet?

Helemaal nieuw is het idee van achtervering op een gravelbike uiteraard niet (Niner heeft een dubbel geveerde gravelbike) en Cannondale heeft met de Topstone Carbon al een gravelbike waarvan de achtertrein (volgens Cannondale) 30 mm op en neer kan bewegen zonder dat daar een demper of draaipunt aan te pas komt. Puur op basis van de flexibiliteit van de liggende achtervork kan de hele achtertrein op en neer bewegen, waarbij er wel één addertje onder het gras zit. Want aangezien er geen demper wordt gebruikt, kan je de werking van het veersysteem niet aanpassen aan het lichaamsgewicht van de fietser, wat bij klassieke mountainbikevering uiteraard wel het geval is. En dus ben je voor de werking van de vering afhankelijk van het rijdersgewicht dat de ingenieurs voor ogen hadden toen ze de carbonvezelmix in de liggende achtertrein bepaalden.

Maar goed, terug naar Lauf en hun drie patentaanvragen. Een eerste ontwerp (zie tekening hierboven) is gericht op fietsen met heel weinig veerweg, volgens designer en Lauf mede-oprichter Benedikt Skulason hebben we over tien tot vijftien millimeter veerweg. In dit design wordt het achterste stuk van de zitbuis flexibeler gemaakt terwijl de voorkant net wat stijver is. Daartussen zit niks dan lucht zodat het achterste, flexibele gedeelte vrij kan bewegen. Tien tot vijftien millimeter veerweg lijkt niet veel, maar omdat het systeem amper extra gewicht met zich meebrengt zou het ook probleemloos in triatlonfietsen ingebouwd kunnen worden.

Links een tekening van een bladveer achter de zitbuis zonder demper, in het ontwerp rechts is bovenaan wel een demper geïntegreerd.

Een tweede ontwerp richt zich op fietsen met ongeveer dertig millimeter veerweg. Om dit te bekomen wordt de staande achtervork aan de zitbuis gelinkt via een verticaal opgestelde bladveer. Volgens de ontwerpers biedt het systeem meerdere opties en kan voor toepassingen met meer veerweg (tot tachtig millimeter) bovenop de bladveer een demper gemonteerd worden.

De derde en laatste tekening toont een staande achtervork waarvan de bovenkant via een bladveer met de zitbuis is verbonden. Ook hier wordt dertig millimeter veerweg vooropgesteld, met het voordeel dat boven de staande achtervork op achterkant van de zitbuis, ruimte genoeg is om een mechanische of elektronisch aangestuurde unit te integreren om op die manier de hoeveelheid veerweg tijdens de rit te kunnen instellen. De manier waarop de bladveer ingesteld kan worden is nog open want het kan zowel mechanisch (zoals Trek dat op zijn Madone en Domane doet) of met een stappenmotor die je vanaf een Di2 knop op het stuur zou kunnen bedienen. Nee, de fietsontwerpers zitten nog lang niet aan het einde van hun Latijn, al zal het volgens Lauf wel nog ‘enkele jaren’ duren vooraleer dit moois in productie zou kunnen gaan.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE