100% getest

Voor Grinta! schrijf ik met de regelmaat van een goed geoliede Zwitserse klok testverslagen die in de rubriek ‘100% Getest’ terecht komen. Iedere keer weer is zo’n artikel een zorgvuldig afwegen van plus- en minpunten waarbij één grote vraag altijd terugkeert: heb ik wel lang genoeg en goed genoeg getest? Een ‘100% Getest van een paar mountainbikeschoenen’ schrijf je niet na één ritje met die schoenen want ook al geeft dat eerste ritje een goede indicatie van de kwaliteit van de schoenen, het zou al te gek zijn mochten er tijdens die eerste rit bijvoorbeeld al naden scheuren of noppen afbreken. Nee, die mankementen komen doorgaans pas na een paar maanden intensief gebruik aan het licht. En heb je dan drie-vier maanden met die schoenen gereden en schrijf je er een ‘100% Getest’ van, dan zit je altijd met de onrust ‘Ze zullen tijdens de volgende rit toch niet stuk gaan?’. Want is dat het geval, dan heb je de lezer misschien wel met verkeerde informatie opgezadeld en dat kan niet de bedoeling zijn.

Net als journalisten moeten ook fabrikanten spullen testen. Spullen van de concurrentie, maar vooral hun eigen spullen. Niet alleen omdat een goed merk zich van een prutser onderscheidt met de kwaliteit die hij aanbiedt, maar ook omdat er grote financiële belangen mee gemoeid zijn. Stel dat je een hydraulische rem ontwikkelt waarvan de dichtingen in de remgrepen bij vrieskou zo hard worden dat de olie daarlangs begint te lekken en de remdruk compleet weg valt, als het een beetje tegen zit kunnen fietsers daardoor zwaar ten val komen met ernstige letsels (of erger zelfs) tot gevolg.

De voorbije jaren ging de kwaliteit van de Sram onderdelen er gigantisch op vooruit. Wie zich de Grip Shit draaischakelaars van vijftien jaar geleden herinnert en nu een Sram onderdelengroep in handen neemt, die gelooft zijn eigen ogen niet. Vandaar dat ik bijna naast mijn stoel viel van het verschieten toen Sram vorig weekend een persbericht uitstuurde. ‘Aan alle gebruikers van Sram hydraulische schijfremmen en velgremmen voor racefietsen. Gelieve deze remmen niet meer te gebruiken. Tijdens de eerste cyclo-cross van het jaar die in Amerika bij vriestemperaturen werd verreden, bleek dat bij negatieve temperaturen de dichtingen in de remgreep…” De rest van het probleem en de bijhorende risico’s kunt u al raden.

Aanvankelijk snapte ik het helemaal niet. “Hoe kunnen die Amerikanen nu zo stom zijn? Ze weten toch wel dat die remmen door veldrijders gebruikt gaan worden en dat zijn nu eenmaal lui die ook in de bijtende koude op de fiets zitten? En ze hebben met Avid toch genoeg ervaring met hydraulica om zich aan dit soort knulligheden niet te laten vangen? En een Amerikaans bedrijf moet toch wel weten wat voor risico ze daarmee nemen, welke gigantische schadeclaims van gecrashte fietsers hen boven het hoofd hangen?” Heel veel vragen, die in mijn hoofd al snel een antwoord vonden: Sram wou zo graag de eerste grote onderdelenfabrikant zijn die met hydraulische schijfremmen voor de racefiets op de proppen kwam dat het bedrijf zich in zijn ijver gewoonweg heeft vergaloppeerd. En of die dichtingsringetjes nu van een onderaannemer komen of niet, dat kan mij geen fluit schelen: ze zitten in een Sram onderdeel en Sram moet er voor zorgen dat het onderdeel in kwestie honderd procent betrouwbaar is. Zeker als het een essentieel veiligheidsonderdeel als een remgreep betreft.

Het aantal verkochte racefietsen en crossfietsen met Sram hydraulisch schijfremmen zal wel niet te groot zijn, dus kunt u mij verwijten dat ik hier met een kanon naar een mug schiet. Toch treft de waarschuwing ‘stop met deze remgrepen te gebruiken’ wereldwijd zomaar eventjes 19.000 sets remgrepen. Geen kattenpis dus, om Jan Becaus te citeren. Waar ik echter nog zwaarder mee overhoop lig is het feit dat een stel stomme dichtingsringetjes er voor kan zorgen dat elke fietser vanaf nu de schijfrem voor de racefiets kan afdoen als ‘onbetrouwbaar’. Dat is jammer voor de consument en minstens even jammer voor de fietsenbranche die veel verwacht van de racefiets met hydraulisch bediende schijfremmen.

Ondertussen zijn er op het internet spy pics opgedoken van de eerste elektronische Sram onderdelengroep. Op de spionageplaatjes is te zien hoe een veldrijder op een besneeuwde ondergrond de elektronische onderdelen test. Wat mij betreft hoeven de Amerikanen zich niet al te zwaar op te jagen met de ontwikkeling van die elektronische derailleurs, Shimano en Campagnolo waren hen sowieso toch al een paar jaar voor. Maar het doet mij alvast plezier dat ze hun elektronische derailleurs wel in de vrieskou testen…