Deel dit artikel:

Anachronismen

Ik haat kasseien. Als gelegenheidsfietser doe ik alles om ze uit de weg te gaan. Fietsfanaten die zeggen te kicken op kasseien zijn snobs. Vrij naar Van Dale is een snob iemand die ‘uit wielerzucht of zucht tot distinctie, om voor vol te worden aangezien, meer belangstelling in en voor kasseien of kasseiklassiekers voorwendt, dan hij in werkelijkheid bezit’.

Snobs snijden op over hun verkenning van het parcours van de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix. “Ik heb vandaag de Doorn in Eine gedaan, plus Kerkgate, plus een vijftal kasseihellingen”, luidt het dan. Of ze hebben Carrefour de l’Arbre bedwongen en de voorhistorische strook van Mons-en-Pévèle verteerd.

Een kassei sucks. Wat heb je daar nu aan om, op een fiets gezeten, helemaal door elkaar te worden geschud? Drilboorsensaties. Je armspieren flapperen als stukken verloren brood, je kunstgebit wordt ondersteboven gedaverd, je vraagt je af waarom God die testikels per se aan de buitenkant van je lichaam wilde. Na enige tijd doet alles pijn: handen, schouders, rug, dijen. Dan schiet je rechtervoet uit het klikpedaal. “Godddddvvvvverddddomme!”, roep je als een verbolgen hakkelaar, en je moet terug naar 3 km/uur om je schoen weer vast te kunnen klikken. Je doorstaat dit allemaal om bij thuiskomst of op café te kunnen zeggen dat de finale van de Ronde geen geheimen meer voor je heeft, of dat je alle ‘nefralgieke’ punten van Parijs-Roubaix zelf aan den lijve hebt ondervonden. Nefralgiek is afgeleid van nephros (nier) en algos (pijn). Klopt dus helemaal.

Het gaat er niet om dat ik niet wil afzien op een fiets. O nee. Ik kan me bijvoorbeeld volledig vinden in de pijnbank van het klimmen. Het vinden van een ritme, het luisteren naar je ademhaling, het zicht op de samengekoekte haartjes op je armen, de visuele en olfactorische sensaties van het decor. Dat is pas lijden met klasse. Als fietsen folteren is, dan staat rijden over kasseien gelijk met het afhakken van lichaamsdelen, terwijl klimmen meer te vergelijken is met het langzaam villen van een lichaam. Kasseivreters zijn sanguinistische Breughelianen, die spek eten en hun dikke lippen zetten aan pullen schuimend bruin bier. Klimmers zijn verfijnde aristocraten met een voorkeur voor een gebakken tongetje vergezeld van een glas Chardonnay.

Wielerminnend Vlaanderen wordt steeds meer geïdentificeerd met kasseiklassiekers. Ik weet niet of we daar zo gelukkig moeten om zijn, met die link met een anachronisme. Want kasseien zijn niet meer van deze tijd. Dat iemand ze in minutieus pauwstaartverband nog aanbrengt op de oprit van zijn garage, tot daar aan toe. Maar als straatbedekking zijn er nu al enige tijd lang veel betere alternatieven. Hey, dit is de 21ste eeuw. De Schot John McAdam vond zijn revolutionaire wegverharding uit in 1834. Porfier, het stollingsgesteente waaruit een kassei is opgebouwd, wordt vooral nog gebruikt als stabilisatiemateriaal, bijvoorbeeld bij de aanleg van spoorwegbeddingen. Eurostar en Thalys razen over porfier. Maar waarom moet een fiets daar nog over?

De streek die haar imago omheen een kassei drapeert, moet niet verbaasd zijn dat ze bij voorkeur door een folkloristische bril wordt bekeken. Vlaanderen, daar waar de bevolking zich niks aantrekt van de wereldproblemen maar koppig de kasseien te lijf gaat om zich daarna op Bourgondische wijze te buiten te gaan aan bergen voedsel en hectoliters drank. Zo staan Nederlanders zich met een mengsel van geringschatting en afgunst in maart en april te vergapen op onze voorjaarswedstrijden. Ingrediënten: kasseien, scheefgewaaide knotwilgen, pokkenweer en viptenten waar de verzadigde vetzuren van de wanden druipen. Onze veldritcultuur is de kwintessens van dit sociologische fenomeen: laat de wereld om ons heen maar dol draaien, wij in onze microwielercosmos amuseren ons te pletter.

Vlaanderen en haar wielersport moeten zich even beraden over de vraag of dat geromantiseerde beeld, met modder en kassei als vaandeldragers, niet dringend moet worden bijgestuurd. Intussen mijd ik als fietsend wezen kasseien als de pest.

(Rik Vanwalleghem, Grinta! 12, 2009)

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE