De 10 Tourgeboden!

2. Gooi aan de grens al uw Belgische complexen van u af en doe u voor als een Hollander die de Franse taal volledig machtig is. Veel kans dat ze u, uit pure compassie, toch ergens doorlaten. Probeer vervolgens om, vrij van geest en lichaam, het Franse landschap binnen te dringen. Bent u na de eerste dag al de weg kwijt, panikeer dan niet. In Frankrijk leiden alle wegen naar Parijs, ook die van de Tour. Daar staat ergens een man die de renners na drie weken afvlagt: “Tot hier en niet verder!”.

3. Leer namen noch rugnummers uit het hoofd. En indien u toch enige moeite wilt doen, memoriseer dan enkel die van de Belgen. Het zijn er maar een handvol. De overige – Poitschke, Bichot, Kuchynski, Txurruka, Wegelius – kunt u toch niet onthouden, laat staan ze op een correcte manier uitspreken. Vergeet, eenmaal het hooggebergte in zicht, vervolgens ook die Belgische renners. Wij zijn eerder een volk van herbergen dan van bergen.

4. Ga niet naar de start van een etappe. Daar zet men elke ochtend ene Daniël Mangeas op een podium, om hem vervolgens op te winden als een Duracell-konijn. Hij heet de officiële speaker te zijn. De levensduur van zijn batterijen is fenomenaal, de gevolgen zijn catastrofaal. Mangeas ratelt aan één stuk door en bezorgt je een punthoofd nog voor de dag goed en wel begonnen is.

5. In de buurt van zo’n Village Départ poot men tegelijk ook  Raymond Poulidor neer. Een man in het geel, die vriendelijk en geheel volautomatisch tienduizenden handjes schudt en honderdduizenden een fijne dag wenst. Toon geen medelijden met deze intussen louter nog uit rimpels opgetrokken robot. In de Tour wordt Poupou betááld om handjes te schudden, elke dag weer, 21 dagen lang. En bij ons weten wordt hij ’s avonds telkens weer binnengenomen.

6. Vergaap u niet aan de publiciteitskaravaan. Het is niet méér dan het carnaval van Aalst, maar dan vermomd in Aquarel, Crédit Lyonnais, Haribo en PMU. Gooi u niet tussen al die grote kleine kinderen die als rugbyspelers op straat naar allerlei gadgets grijpen. Het zijn prullaria in het kwadraat. En vooral: er razen nóg 212 publiwagens langs!

7. Ga zeker niet postvatten langs het parcours van een vlakke etappe! In een voorbijzoevend peloton valt toch geen enkele coureur te herkennen. Ga evenmin naar een aankomst. De kans is groot dat er daar nog volk staat. Drie uur lang kijk je van op de vijfde rij alleen maar tegen bezwete halzen en hoge dranghekkens aan. En de renners verdwijnen voorbij de finish meteen in hun ploegbus.

8. Zet het uit uw hoofd de Tour te aanschouwen in de cols. Elk plaatsje, iedere berm, alle rotsblokken zijn al van drie dagen vooraf ingenomen. Weet ook dat die duizenden toeschouwers na zo’n passage weer de berg áf moeten. Wat betekent dat het verkeer er nog eens drie dagen vaststaat, écht vast. En dat terwijl de gendarmes er met de armen over elkaar en licht geamuseerd op staan te kijken.

9. Wat die Franse gendarmes betreft, begin er vooral geen discussie mee. Ze laten zich nooit betrappen op enige vorm van soepelheid, inlevingsvermogen of intelligentie, laat staan enige zin voor humor.

10. Blijf, gezien al het voorgaande, gewoon thuis. Sla tijdig een kistje Chablis in, ga in uw luie fauteuil zitten en volg, tot heil en genezing van uw zielerust, de Tour gewoon op de buis.

(Patrick Cornillie, Grinta! 08, 2008)