Deel dit artikel:

De Transalp-arm

Een tenniselleboog kende ik al. Net als een sms-duim. Vandaag leerde ik de Transalp-arm kennen. Al bij de eerste beklimming vanuit Mittenwald zag ik ze uitstrekken: de armen. Eerst even de context schetsen. De Transalp rij je als duo. Je bent afhankelijk van je ploegmaat. Je fietst samen, zeven dagen lang. Het moet. Stel: je bent de sterkste van de twee, je laat je partner onderweg achter en er zit aan de finish een kloof van meer dan twee minuten tussen jou en hem/haar. Dan krijgt jouw team één uur straftijd aangerekend. Weg klassement in dat geval. Kortom: samen uit, samen thuis.

Wat heeft dat dan te maken met de Transalp-arm, hoor ik u denken. Welnu, meerdere keren tijdens de eerste etappe zag ik duo’s die elkaar steunden. Letterlijk. Er werd geduwd. Er werd vastgeklampt aan elkaars arm, bil of achterzak. Soms kilometerslang! Respect, want een blijk van opperste teamgeest. Enig nadeel: daar moet je wel een verzuurde Transalp-arm krijgen.

Nog dit over de rit van vandaag. De Küthai is niet voor herhaling vatbaar. Wat een beest. Het liep er voor geen meter. Het was bij momenten zwalpen. Komt het omdat het de eerste dag is en er nog geen sprake is van enig klimritme in de benen? Of is het door het gebrek aan rust de voorbije dagen? Of misschien omdat de conditie nog niet optimaal is? Een combinatie van dit alles allicht. Maar de Küthai ìs gewoon zwaar, ook voor de sterkste duo’s van vandaag. Heel onregelmatig en met enkele stroken die boven de 15% pieken. En dat in een loden hitte. Wat wordt het morgen? Ze voorspellen regen…

 

  

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE