Der Lokomotiv fietst … Dirty Reiver

Eerst koffie, dan zon

Maar goed, aangezien ik weinig geslapen had en het de volgende dag al raceday was, maakte ik al snel mijn bed in mijn wagen. Zo begon al vroeg een deugddoende nacht. Bij het krieken van de dag was het tijd om de Exploro weer van wielen te voorzien en mezelf klaar te maken. Het was lekker fris: -4°graden Celsius. Gelukkig was er geen kans op regen die dag, een mens houdt het nu eenmaal niet voor mogelijk dat er in Engeland een dag voorbij gaat zonder dat het geregend heeft. Ik bond mijn Apidura onder het zadel. Zo kon ik onderweg makkelijk het een en ander van warme kledij uitspelen en toch alles comfortabel meenemen. Bij de start was de sfeer gelukkig niet onderkoeld. Iedereen stond te trappelen van ongeduld – of van de kou? – om te mogen vertrekken. Ik verwarmde me nog snel met een koffie. Geen graveldag begint zonder goeie koffie. Wat deed het deugd toen de zon door de wolken brak en ik de zonnestralen mocht absorberen.

Aardappelen met Daft Punk

Onderweg volgde het ene gesprek het andere op: leuke verhalen uitwisselen met vreemden, die je daarna op het volgende steile stuk naar de horizon ziet vertrekken, of omgekeerd. Deze random ontmoetingen maken dit soort evenementen nog eens zo leuk. Ook als we de grens van het kerstbomenbos overschreden, werden we beloond met mooie landschappen, al keerden we altijd snel terug naar de grootste houtschuur van Europa. Lumbershots maken? Hier had je dus kansen bij de vleet. De bevoorradingen onderweg waren goed: niet alleen de Sagansnoepjes, maar ook de gekookte patatten smaakten geweldig, terwijl Daft Punk door de boxen knalde en we ons warmden aan een mooi vuur. Het weer bleek ondertussen zoals de Britten zelf: wispelturig, maar droog. In de zon, achter een heuveltop die je beschermde tegen de wind kon het redelijk warm zijn. Viel die bescherming en/of de zon weg, dan kon het twee seconden later ijskoud en winderig zijn. Het werd dus een dag van afwisselend te warm en te koud, maar het bleef wel genieten.

Eentje om terug te keren

Dirty Reiver is een fantastische rit die de lange verplaatsing meer dan waard is. Zo dicht bij Schotland kan je er bovendien gemakkelijk en mooie vakantie van maken. Het landschap was dan misschien niet echt wat ik ervan verwacht had, maar waar het bos opentrok werd de omgeving subliem en de wegen waren magnifiek. Als de conditie het ooit terug toelaat, wil ik hier graag terugkomen om de Dirty Reiver echt te racen. Daarvoor is dit het perfecte parcours. De relatief lange, niet te brute klimmetjes, duidelijk aangelegd door de bosbouwers om met hun vrachtwagens hout af te voeren, zorgen voor een heel snel parcours waar je op vele manieren enorm van kan genieten.

Zelf ook eens deelnemen? Hier vind je alle info.