Deel dit artikel:

Een beetje op reis in eigen huis

De meningen over fietsen op de rollen lopen sterk uiteen. Saai of niet saai? Op zoek naar een antwoord gaan onze redacteurs deze herfst aan de slag met moderne apps en oldschool materiaal.

Filmpjes kijken op Tacx Premium

Fietsen op rollen heeft me nooit aangesproken. Een fietser moet buiten zijn, gegeseld worden door weer en wind. En mooie landschappen voorbij zien schuiven. Dat ik tot vorig jaar een stel oude rollen had die je tot aan de andere kant van de wijk kon horen piepen, maakte mijn rollenhaat alleen maar groter. Vorige winter kocht ik me een nieuw stel rollen. De Tacx Neo 2T. Quasi geluidloos, hellingen en afdalingen simulerend. Een wereld van verschil. Toch kon het me nog altijd geen zweetreet boeien. Drie keer reed ik er op vorige winter. Iedereen raadde me aan om een digitaal fietsabonnement te nemen om het boeiender te maken. Een computergetekende fantasiewereld zegt me echter weinig. Vorige maand activeerde ik toch maar eens de voucher die ik bij mijn rollen had gekregen om het platform Tacx Premium gratis uit te proberen. En ik durf het bijna niet toe te geven … ik ben overstag gegaan. Ik ben een – help – saloncoureur aan het worden.

Een beetje op reis

Tacx Premium biedt real life video aan. Ik zie mensen onkruid wieden in de tuin. Toeristen flaneren op het strand. Auto’s die me voorbijsteken. Bikepackers die knikken. Dit lijkt een beetje op op reis gaan. Ik kan alle kanten van de wereld uit, al spelen de meeste video’s uit het ruime aanbod van Tacx zich in Europa af. Voor de fun reed ik eens de Gorges du Tarn af waar ik een paar jaar geleden nog op vakantie was. Het was één trip langs memory lane. Ik zag het restaurant waar ik ging eten, het straatje linksaf waar mijn B&B lag. De kajakverhuur. Dit is virtueel maar tegelijk ook écht. De rit door de Tarn vertrok bij een zwaarbewolkte hemel en natgeregende wegen. Halverwege brak de zon door. Je hebt ritten van verschillende lengtes en moeilijkheidsgraad. Uiteraard zitten mensen niet op een systeem als Tacx Premium om wat los te rijden, maar wil de meerderheid klimmen. Dat zie je ook in het aanbod. Noem een bekende col en je kan hem via Tacx oprijden. Je ziet ook netjes hoe steil het gedeelte is waar je op rijdt, wat de gemiddelde hellingsgraad is van de rest van je rit en hoeveel hoogtemeters je nog moet. Kleurtjes van blauw, groen, geel, oranje en rood vertellen je hoe zwaar het stuk is dat je voor de wielen krijgt.

Voluit door de bochten

Omdat bij mij de tijdritfiets op de rollen staat en ik dus niet heel klein kan schakelen, probeer ik de zware klimritten te vermijden. De keuze is dan minder uitgebreid, maar toch ook nog ruim genoeg qua aanbod. Dankzij de Neo 2T voelt naar beneden rijden ook echt als afdalen. Het is wel gek dat je niet moet afremmen in bochten of aan rotondes. In het echt zou je tegen 50 per uur al lang in het decor zijn verdwenen. Virtueel kan je gewoon doorgaan. Bij elke snelle bocht word ik een beetje zeeziek. Af en toe is er een sprong in het beeld, omdat de camera wellicht even stopte met filmen. Of om een stilstaande fase aan een rood licht eruit te knippen. Echt storen doet het niet. Je zou deze ritten trouwens ook tegen anderen kunnen fietsen, maar voorlopig kies ik er voor om er geen competitie van te maken en op mezelf de wereld virtueel onveilig te maken. Als ik daar genoeg van heb, zal ik wel eens neuzen in de verschillende challenges waarvoor je kan intekenen. Rittenkoersen waarbij je in een vastgelegd aantal dagen enkele ritten moet afleggen in een prachtig decor als de Dolomieten of de Provence. Ook voor bijvoorbeeld de Tour of de Giro worden challenges georganiseerd.

Time flies

Waar ik vroeger al na een kwartier op de rollen zat af te tellen, vliegt de tijd nu sneller voorbij. Ik zie af – getuige het plasje water onder me – maar zit tegelijk ook echt rond me te kijken en geniet van de landschappen. De ritten in streken waar ik nog niet ben geweest, zijn een echte ontdekkingsreis. Zo kreeg ik in Normandië onderweg extra info bij landmarks en oorlogsmonumenten. Omaha Beach als het decor voor wat sportief amusement, het voelde wat wrang aan. Maar het deed me wel zin krijgen om er ook eens in het echt naartoe te gaan. Fietsen aan de boorden van de Italiaanse meren deed me dan weer goesting krijgen in pizza en Apérol Spritz. Was een rit van een uur vroeger het absolute maximum, dan kijk ik nu al naar virtuele ritten van anderhalf uur en meer. Zonder me te vervelen. Straks loopt mijn gratis testmaandje af. Ik weet nu al dat ik voor een betalend abonnement ga (9,99 euro per maand). Alleen om de wintermaanden te overbruggen. Kan ik in deze coronatijden toch nog een beetje naar het buitenland.

Buiten én binnen

Buiten fietsen zal ik ook wekelijks blijven doen, zeker de langere ritten. Maar dat ik voor kortere tochtjes nu de rollen verkies, scheelt een hoop aan kuiswerk. En de klimpartijen zijn een goede krachttraining. Het beeld van de laptop overbrengen naar een groot beeldscherm verliep niet vlekkeloos. Het beeld schokte, waardoor ik snel terug overschakelde naar de kleinere laptop. Wellicht heb ik daarvoor een duurder abonnement (13,99 euro per maand) nodig waarbij je het beeld in HD-kwaliteit krijgt. Maar dat heb ik er dan weer niet voor over.
(Tekst: Joyce Verdonck)

Meer info over Tacx Premium ontdek je via deze link.

Oldschool Netflixen op Tacx Satori

We zullen ook komende winter zoveel mogelijk in ons kot moeten blijven. En dat neem ik héél letterlijk: ik heb geen verre reis naar Watopia geboekt of uitjes naar de Alpe du Zwift. Integendeel: ik treed zelfs virtueel niet buiten de comfortzone van mijn paincave. Of in mijn geval: ‘painveranda’. Daar, naast de gasoven en de wasmachine, staat mijn oude Eddy Merckx EMX-5 gemonteerd op een vaste Tacx Satori-rollenbank. Dat lees je goed: een Tacx. Een doodgewone weerstandstrainer met niet meer dan vijf standen. Een apparaat dat even smart is als bekende Vlamingen die foto’s van hun mannelijkheid doorsturen naar een onbekende ‘jongedame’.

Strade Bianche als trigger

Tot een jaar of drie geleden vulde ik mijn winters met wekelijkse mountainbiketochten van zo’n zestig à zeventig kilometer. In oktober ging de koersfiets aan de haak, om tot maart amper nog van stal te komen. Elke week opnieuw vol gas modderploeteren in de Vlaamse Ardennen: perfect om je materiaal én je basisconditie in geen tijd naar de filistijnen te trappen. Daar was ik me van bewust, al maakte het me weinig uit. De conditie weer op peil krijgen, kon in de lente. Maar toen in het vroege voorjaar van 2018 de Strade Bianche Gran Fondo op de agenda stond, kwam ook het besef dat ik het misschien over een iets andere boeg moest gooien. Wilde ik aan de witte wegen plezier beleven, dan moest die winter de focus iets minder op intervaltrainen en meer op kilometers malen aan een lage hartslag. En dus speurde ik in november 2017 de zoekertjessites af, op zoek naar een zacht geprijsde rollenbank. Voor een smart trainer en een abonnement op één of andere trainingsapp was er geen budget: ik spaarde mijn zuurverdiende euro’s liever voor de pilsjes op het Piazza del Campo, na afloop van de Strade Bianche.

Makkelijk kilometers wegmalen

En zo kwam die Tacx Satori dus in mijn ‘painveranda’ terecht. De term mag je trouwens met een serieus zakje zout nemen: ik gebruik mijn rollen amper voor zelfkastijding. Ik doe mezelf ‘s winters nog steeds liever de duvel aan op de hellingen van de Vlaamse Ardennen of het Pays des Collines. De manier waarop ik mijn ‘oldschool’ rollen twee winters geleden gebruikte, zo gebruik ik ze vandaag nog steeds: als aanvulling op het buiten trainen. Een makkelijke manier om, wanneer de weergoden er echt een potje van maken, toch wat extra kilometers weg te malen. Wekelijks zonder ik me een tweetal keer af om telkens een uurtje aan een constante snelheid, lage weerstand én een ideale cadans te fietsen. Fles water, handdoek én de laptop met Netflix erbij. Narcos, Breaking Bad, The Last Dance, The Least Expected Day… Ze passeerden allemaal de revue terwijl de kilometertjes zoetjesaan wegtikten en het zweet van mijn lichaam afparelde.

Amuseer je jezelf?

Zijn er betere manieren om uithouding, kracht of explosiviteit op te bouwen? Vast en zeker. Moet je het over een heel andere boeg gooien om je FTP te boosten? Waarschijnlijk. Maar de allerbelangrijkste vraag die je moet stellen, mijns inziens, is: amuseer je jezelf? En daar kan ik alvast volmondig SO-WIE-SO op antwoorden. De afwisseling tussen een paar uurtjes op de rollen, een stevige ​ gravel- of wegrit in het weekend en hier en daar een avondrondje in het donker, zorgt ervoor dat ik met plezier én een intacte conditie de winter doorkom. Ohja, mocht je je afvragen hoe het me twee jaar geleden in Toscane verging: ik heb er genoten van elke milliseconde. Ja zelfs toen ik met mijn neus haast op mijn voorband de Via Santa Caterina omhoog kroop. De biertjes op het Piazza smaakten des te beter. Met dank aan mijn Tacx Satori!
(Tekst: Bart Vandermaelen)

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE