Deel dit artikel:

Gilles fietst naar Compostella. Via Chartres en Tours.

Grinta!-freelancer Gilles Bultinck fietst deze zomer van Vosselaar naar Santiago de Compostella. Op www.grinta.be houdt de fietsende burgemeester een dagboek bij. Op de derde en vierde dag van zijn pelgrimage belandde Gilles in Chartres en Tours.

Rit 3 – Compiegne-Chartres

Tijdens het weekend wordt het ontbijt in het Campanile-hotel pas vanaf 7 uur geserveerd. Toch gaat opnieuw om 6.15 uur mijn wekker. Iedere avond moet ik mijn fietstassen immers nagenoeg volledig uitladen om aan zaken te kunnen die ik nodig heb. Het opnieuw inpakken brengt telkens het nodige denkwerk met zich mee, zo ook vandaag. In plaats van te focussen op wat ik misschien het snelst nodig heb, volg ik de richtlijnen van tassenfabrikant Topeak. Zwaardere spullen kunnen best in de grote zadeltas achteraan. De stuurtas is meer geschikt voor lichte, volumineuze zaken.

“Ik mag Nicky zeggen”

Bij een koele 17 graden, spring ik om 8 uur opnieuw op de fiets. Al vanaf de eerste meters moet ik de mensen van Topeak gelijk geven. Mijn Van Nicholas Yukon (na twee dagen onafgebroken samen doorgebracht te hebben, mag ik haar al Nicky noemen) reageert in geladen toestand beter dan de vorige dagen. Na een veertigtal kilometer van plateau tot plateau te rijden in het glooiende landschap, duikt recht voor mij Parijs op. Ik bevind me ten noorden van de stad, ter hoogte van de luchthaven Charles De Gaulle. Dat is te merken aan het onophoudelijk landen en opstijgen van grote jumbojets. Kareltje de Galliër verwacht duidelijk veel volk vandaag, hiermee vergeleken is onze luchthaven van Zaventem klein bier. Net voor Saint-Denis, waar mijn GPS me naast lijkt te sturen, zet ik mezelf aan kant. Even een adres in de buurt van de Arc de Triomphe intikken om toch wat sightseeing te gaan doen. Slechtste idee ooit. Ik sjees Saint-Denis binnen en meng me in het verkeer dat volgas van een groen verkeerslicht naar het volgende rode rijdt. Snelle Eddy – het typetje van Chris Van den Durpel – zei ooit dat het verkeer een jungle is. Wel, hier zeker. Ze zijn het blijkbaar niet gewoon dat een fietser zich met de rest van het gemotoriseerd verkeer meet. In geen tijd zijn alle chauffeurs rond mij erg hoffelijk. Zeker na de vijfde of zesde keer dat we haasje-over spelen op weg naar het volgende verkeerslicht. Die hoffelijkheid ten aanzien van fietsers is me trouwens al eerder opgevallen. Ik zie hier zonder overdrijven honderden autorijscholen, maar de eerste goeie chauffeur moet ik nog tegenkomen. Toch respecteren ze ruimschoots de wettelijke afstand wanneer ze me inhalen. Iets doet vermoeden dat er tegenwoordig zwaar gesanctioneerd wordt want ik zie geregeld Fransen die nog liever een tegenligger rammen dan dat ze me te dicht passeren. Misschien dat mijn fluorescerend en reflecterend vestje er voor iets tussen zit, ik weet het niet.

Als de fiets maar OK is

In een kluwen van straten op verschillende niveaus (bruggen, tunnels, de hele rimram) weet ik niet meer welke straat mijn fietscomputer zou willen dat ik neem. Ik volg een straat die blijkbaar de oprit van de Boulevard Péripherique blijkt te zijn. Doordat ik bergaf behoorlijk wat snelheid heb, ben ik al tweehonderd meter gevorderd op de oprit vooraleer ik mijn fout besef. Dan maar een schietgebedje prevelen en over de pechstrook tegen de richting in terug. Een hachelijke onderneming, zeker omdat er nog een andere oprit naast ligt. Achter een betonnen muur van een halve meter zie ik, goed verscholen onder het onkruid, iets wat mogelijks een fietspad voorstelt. Ik wacht tot er even geen verkeer is, steek vliegensvlug over en gooi mijn fiets in één keer over de betonnen barrière vooraleer er zelf achteraan te springen. Een typische eigenschap van fietsers zeker, eerst ervoor zorgen dat de fiets OK is. Terwijl ik bekom van mijn levensgevaarlijke escapade, vergewis ik mezelf van de aanwezige signalisatie. Blijkbaar ontbreekt er wel degelijk ergens een bord dat aangeeft dat hier een autoweg begint of dat fietsers er niet welkom zijn.

Roland Garros

Volledig op navigatie rij ik verder totdat ik aan mijn eindbestemming zou moeten zijn. De straat die ik eerder ingaf, komt uit op de rotonde aan de Arc, maar uiteraard bevind ik me helemaal aan de andere kant. Compleet gedesoriënteerd zet ik me aan het Congrespaleis even langs de kant om zeker te zijn dat ik de juiste richting opga. En ja hoor, een paar minuten later doemt de legendarische triomfboog voor mij op. Zonder nadenken ga ik met het verkeer mee de rotonde op. Ik waag me zelfs een rijvak of vier-vijf naar het midden alvorens een afslag te kiezen van waar ik een mooie foto kan nemen. De gapende blikken van de talrijke toeristen verraden dat ik hier niet echt op mijn plaats ben. Dan maar afdalen richting de kaaien langs de Seine voor het verplichte kiekje met de Eiffeltoren. In principe ligt hier een heel mooi fietspad, maar nu is het herschapen tot een wandelboulevard. Via het stadion van Roland Garros aan het Bois de Bologne verlaat ik Parijs richting Versailles. Het valt me meteen tegen hoeveel hoogtemeters hier te vinden zijn. Ik zie er serieus mijn peren, maar geen kasteel. Idem voor Rambouillet. Vanaf hier is fietsen opnieuw de essentie, en niet trachten van in leven te blijven terwijl ik een glimp opvang van drukbezochte monumenten.

Bergaf tot bij Jacques

De laatste vijftig kilometer tot in Chartres zijn niet noemenswaardig. Licht dalend en met de wind als bondgenoot, zo hebben de meeste fietsers de kilometers graag. In de omgeving van Chateaufort zie ik plots een gedenksteen staan voor Jacques Anquetil. Enkel met een paar highlights uit zijn palmares opgesomd, voor de rest met weinig uitleg erbij. Jammer, want eigenlijk interesseert dit me meer dan de Eiffeltoren.

In het hotel begin ik, zoals intussen een dagelijkse gewoonte, met mijn kleren te wassen in de wastafel en een douche te nemen. Daarna is het tijd om te gaan eten. Deze keer moet ik niet alleen eten want mijn ouders hebben een verplaatsing van honderd kilometer vanuit hun vakantieplaats gemaakt om samen met mij te eten vanavond. Tja, ik heb het al moeilijk genoeg hè!

Rit 4 – Chartres-Tours

Het is de ochtend van 14 juli en ik heb geslapen als een roosje. Niets gemerkt van festiviteiten. Omdat het ontbijt in het weekend later geserveerd wordt en het vandaag zondag schijnt te zijn, haast ik me niet. Een rustig ontbijt, opnieuw alles doordacht inpakken en richting het centrum van Chartres, waar mijn route blijkt aan te pikken op een bestaande, afgepijlde pelgrimsroute. Een mooi geasfalteerd fietspad langs de Eure brengt me onmiddellijk uit het centrum weg. Wat volgt zijn uren van eenzaamheid. Eenzaamheid van de positieve soort welteverstaan. Ik kom een drietal wandelaars tegen van wie ik vermoed dat ze ook op weg naar Compostella zijn en voor de rest niets of niemand. Stilte, de wind ruisend door het graan. Net voor Montigny-le-Gannelon (handig dat mijn telefoon onmiddellijk de plaats waar een foto genomen is erbij plaatst) word ik bijgehaald door een ligfietser. Zo één in een aerodynamische bak waarbij enkel het hoofd voor wat turbulentie zorgt. Hij lacht even met het feit dat hij me inhaalt en beklaagt zich dat niet veel later bij een ferme beklimming waar aerodynamisch voordeel niet van tel is. Even later houden we allebei halt bij een bruggetje over de Loir. Niet enkel fleuren kleurige bloemen de sierlijke brug op, ook is het zicht op het plaatselijke kasteel van hieruit erg mooi. De ligfietser vraagt of hij een foto mag nemen. Omdat ik zelf als een idioot een selfie met het kasteel sta te nemen, ga ik er verkeerdelijk van uit dat hij bedoelt of hij een foto van mij moet nemen. Ik bedank vriendelijk en hij legt uit dat hij een foto van mij wil. Ik sta toe, maar vraag me de rest van de dag af waarom die man een foto van mij wilde. Mij lijkt het nog steeds dat hij het curiosum is met die uit de kluiten gewassen dildo van een ligfiets, en niet ik.

Elke heuvelrug lijkt op de vorige

Ik laat het niet aan mijn hart komen en trap verder tussen de velden. De uitzichten die in het begin van de dag nog zo mooi waren, beginnen nu eerder saai te worden. Elke heuvelrug lijkt op de vorige, ik begin zelfs even te vermoeden dat ik in een cirkel aan het rijden ben. Gelukkig ontkent mijn fietscomputer dat. Ik ben in de voormiddag niet gestopt om proviand te halen en bekoop dat in de namiddag.

Dorst uitrekenen

Met nog veertig kilometer te gaan zit ik door mijn drankvoorraad, ondanks het feit dat ik naast mijn bidons een extra halve liter water meesleur met mijn bepakking. Dan maar een tandje terug en proberen echt te genieten van de rit. Een eerste rekensommetje leert me dat ik voor 16 uur het hotel zal bereiken.

Pizza uit de automaat

In het centrum van Tours stop ik nog even voor een foto vanop de Wilsonbrug van een halfdroge Loire die omgetoverd is tot badplaats. Ik weersta aan de drang om te gaan pootjebaden en zet koers richting hotel dat ten zuiden van het centrum ligt. Maar helaas strandt mijn reis op twee kilometer van de aankomst. Terwijl ik sta te wachten voor een verkeerslicht, zie ik in mijn ooghoek een pizza-automaat. Gisteren vertelde mijn moeder al over het bestaan van zoiets. Ik, als liefhebber van vettig en ongezond voedsel, had hier nog nooit van gehoord. En een dag later kruist er al één mijn pad! Ik geloof niet in toeval en bestel een pizza Quatre Fromages op het automatische scherm. Drie minuten later komt mijn ovenverse, overheerlijke pizza uit het schuifje, inclusief kartonnen doos. Het enige wat dit wonder der techniek blijkbaar niet zelf kan, is de pizza snijden. Gelukkig heb ik mijn zakmes bij.

Een burger met groentjes

Intussen hoor ik in de verte de klokken luiden. Het is 16 uur. Ik ben nog niet in het hotel, maar heb toch al een mooi vieruurtje achter de kiezen. Vanavond toch proberen iets met groenten te eten. Een Whopper of zo, er schijnt een Burger King naast mijn hotel te zijn…

Met dank aan Van Nicholas, Craft, 7Mesh, PedalED, GripGrab, WoWoW – Raceviz, Abus, Sigma Sport, Knog, Topeak, Naqi, Lezyne, Selle San Marco, Look, Pirelli, Northwave, Futurum en Soenens Fietsvervoer. Na de bedevaart mag je op deze site van alle producten die Gilles onderweg testte 100% Getest verslagen verwachten.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE