Gravel, Grill & Glamping

Smoorverliefd

Ik voelde me terug smoorverliefd, en dat is de verdienste van De Kannibaal van Baal. Toegegeven, dat vergt misschien een woordje uitleg. Sven Nys laat tijdens de uitzending van Dwars door Hageland, hij is een man van de streek, geen kans onbenut om de regio in de kijker te zetten. Dat een voor mij onbekende Tiller de beste was op een helling in Diest (die ik evenmin kende), was dan al bijzaak geworden. Ik wilde er heen, en wel op korte termijn. Dat Nys dezer dagen zelf een B&B heeft, SN Logies genaamd, was me niet ontgaan. Was dit een verdoken promostunt? Het scheelde geen haar of ik had de Sankt-Wendel of Koppenberg kamer gereserveerd voor een last-minute-perfect-zomerweer-tweedaagse in de regio. Dat ik dat niet deed, is Sven zijn eigen schuld vrees ik. Met zijn Glamp & Dine uitstap die ik op Facebook zag verschijnen, bracht hij me op andere ideeën. Nee, niet dezelfde formule, wegens ver boven mijn prijsklasse. Maar na een kleine speurtocht op Google met trefwoorden als “glamping” en “Hageland” belandde ik in De Pluimpapaver, het kleinschalige hotel van Jasmina en Hans. Om te fietsen, uiteraard. Gravelen in het Hageland stond al een hele tijd op mijn lijstje met fietsdromen. Vrouwlief wordt overtuigd van de vele voordelen van dat gravelrijden, en een paar dagen later ligt haar e-bike met gravelbanden in de koffer. Klaar voor een memorabele tweedaagse. “One can have a dream”, schreeuwt Oma Turner door de radio.

Sorry, Sven

De streek heeft opties te over om te fietsen. Fietsknooppunten, uiteraard. Maar voor de sportieve fietser heb je ook de Svan Nys Cycling Route (asfalt) en de gravelroute Dwars door het Hageland. Allemaal passeren ze bij de Pluimpapaver. Gewoon inpikken op de route en je bent op pad. Het werd de gravelroute. Geen bordjes, maar via een gpx te rijden die je kan vinden op www.toerismevlaamsebrabant.be. Twee dagen eerder reed ik me het zwart voor de ogen tijdens een kwarttriatlon, dus aan een heel rustig tempo verkennen Sandra en ik de streek. Het is zelden vlak, en bij de gedachte aan een hellingsgraad ontploffen mijn benen reeds. We passeren Eetcafe Velo op de Balenberg, maar alweer moet ik Sven ontgoochelen. Sorry daarvoor. Vandaag zit er een picknick in de fietstas, voor onderweg. Broodjes met Iberico en kaas in een veld langs de Demer. Het is een toeristische gravelroute, dus de technische stukken worden gemeden. Wel genoeg brede grindwegen om van een gravelroute te spreken. We passeren de fietspromenade van Aarschot en laveren we ons door het centrum van Diest richting de lokale Citadel. Ik fiets er op zonder te beseffen dat de koers hier eindigt. Pittig, en op kasseien verdomme.

Maagden en prinsen

Ik herken onderweg de Maagdentoren in Zichem, het pad langs de Demer waarop koers gemaakt werd. De abdij van Averbode verrast, de vele ijskraampjes stellen niet teleur en er vertrekt een -ik verzin dit niet- ketting van bejaarden in een rolstoel. De rolstoelen door middel van een stang aan elkaar gekoppeld en rondgereden in de dreven rond de abdij. En maar zwaaien, als een soort langgerekte Pausmobiel. Namen als Prinsenbos en Grasbos schuiven voorbij. Die laatste beter bekend als de Poggio di Molenstede (Diest). Hopla, nog maar eens een Vlaamse Poggio beklommen. Deze viel me iets zwaarder dan Tielt of Kleit. Scherpenheuvel laten we links liggen maar bij de passage langs de Vlooybergtoren, ook een scherpe heuvel, parkeren we de fietsen om de trappen tot boven te nemen. Het Hageland, verrassend mooi, en 600 hoogtemeters op 80 kilometer. Geen lange hellingen, maar vele kleintjes zorgen ook voor zware benen. Wisten we veel dat het beste nog moest komen…

Romantiek in een boomgaard

Een eerste dag met een memorabele afsluiter. Een dag waar alle puzzelstukjes passen en het gevoel zo heerlijk dat je op het moment zelf al beslist dat je er ten volle moet van genieten. We checken in, een klein beetje vermoeid van de eerste gravelwegen, maar niet pompaf. Hongerig, zeker wel. De temperaturen zijn nog zomers warm terwijl we onze glamping tent ontdekken. Een tipi met bed en electriciteit. Een frisse douche in de mobiele badkamer even verderop en de BBQ box wordt afgehaald. Bij een aperitief van het huis, vlierbloesem en Hagelandse percentages, gaat de houtskool aan het knetteren. De slaatjes zijn net bereid, het vlees komt van het Zwijntjeshof even verderop. Een flesje Hagelandse wijn van De Kluisberg, Chardonnay druiven, moet er ook aan geloven. De fietsen staan naast de tent, terwijl de BBQ ongelofelijk smaakt. Muziekje op, marshmallows bij een ondergaande zon. Ik herinnerde me opnieuw hoe het voelt verliefd te zijn, en nog wel op hetzelfde meisje van goed twintig jaar geleden. Toegegeven, ik had dat misschien niet zo letterlijk moeten zeggen… Bon, ik heb geen aandelen in de Pluimpapaver maar ze zijn er daar wel in geslaagd om van onze trip een voltreffer te maken. Een warme aanbeveling is dik verdiend. “One can have a dream, two can make that dream come true.” Oma Turner had gelijk, en wel twee keer. Vandaag was “Simply the best”. Wat de fiets al niet teweeg kan brengen.

Stof vreten

Plug Plug Hageland zou ik omschrijven als een mix tussen gravel en mountainbike light. Doordat we inpikken bij Rillaar, beginnen we bijna direct met de extra lus van 45 km die ons richting Leuven brengt. Dit deel van de route verzamelt het meeste hoogtemeters, en de Parcoursbouwer zoekt bewust naar droge wegen. Het is vandaag stof vreten, dat door het zweet en de zonnecrème ook netjes blijft plakken. Daarna, in de rand van Leuven volgen Gasthuisbos, Chartreuzenbos, en gaat het constant op en af.

Dank je, Sven

Wijngaarden duiken op, en er volgen lange stroken waarin asfalt ver te zoeken is. Af en toe is het een beetje technisch, maar vrouwlief komt overal over en door. Terug in de Demervallei, korten we een beetje in en zoeken we in Aarschot het terras op. Demerdromen, zegt het kunstwerk. Van een zwembad, ja. Al zijn de homemade ice-tea, flat white koffie en pancakes geen slecht alternatief. Aarschot is geen Siena, en in het Hageland zijn geen cipressen. Wat ze er wel hebben: strade bianche, een glooiend landschap en wijnranken. En of we genoten hebben van twee fietsdagen in het Vlaamse Toscane. Sven, nogmaals sorry, dat we je links lieten liggen. Maar onze dank, oprechte dank, voor je enthousiasme en inspiratie.