Grinta! X-Mass Ride 2018: Hete soep als antivries

Een filmpje voorafgaand aan de lectuur kan nooit kwaad, toch? (Video: Thomas De Boever)

Op één van de kortste dagen van het jaar trilt de wekker zichzelf bijna van het nachtkastje. Alsof hij bibbert bij de gedachte aan de buitentemperaturen. Onzinnig vroeg voor de gezinsleden, zo blijkt bovendien. Vergezeld door enkel een krant en een kopje troost, werk ik enkele pannenkoeken naar binnen. Ik mijmer over 2015, de eerste editie van deze X-Mass Ride. Over Roger en mijn toen vast gelijkaardig ochtendritueel.

Naar Roeselare, bis

Drie jaar eerder reed ik ook al mee richting Roeselare waar de tentoonstelling “Koers is Religie” toen tijdelijk werd ondergebracht in de Paterskerk. Een mooi decor en een leuke babbel met Roger Decock staan sindsdien in het geheugen gegrift. Dit jaar gaat het richting diezelfde stad. KOERS, het museum van de wielersport, opende er recent zijn deuren op de totaal gerenoveerde en uitgebreide originele locatie. Voor het startsein bevind ik me met een koffie en chocoladekoek in de warme zaal van het Centrum Ronde van Vlaanderen. “Dit is geen koers”, proberen de slides ons vooraf nog in verwarring te brengen. “We rijden allemaal samen onder het motto #ridetogether.”. KOERS slaat dus niet op de manier waarop, maar op de bestemming. KOERSkaffee om helemaal precies te zijn. Het moet bij de derde editie geweest zijn dat mijn euro viel. Of, erger nog, dat iemand er mij op attendeerde… De tocht werd X-Mass Ride gedoopt, met dubbele “s” achteraan. Terecht zo blijkt alweer, want met 150 fietsers is het zaakje uitverkocht en dus een heuse massarit. Een erg langgerekt peloton trekt zich -voorzichtig- op gang voor om en bij honderd kilometer op Vlaamse wegen. “Zeil je voor het eerst.”, schatert door de luidspreker bovenop de voorste wagen. “Schaats je voor het eerst.”, schiet me door het hoofd. Hopelijk sla ik geen flater. “Kom erbij, en dans.”, weergalmt even later. Drie keer raden welk werkwoord ik in die titel een plaatsje gaf. “We kunnen samen de wereld aan.”.

In verband met een overval vraagt de politie om uit te kijken naar een man die zich op een rode racefiets verplaatst en een zwarte bivakmuts draagt.

Welkom in de Frigo-ho-ho-ho!

De bevroren start levert mooie plaatjes op, met in rijm gehulde landschappen. De toevallige toeschouwers onderweg zijn bovendien goud waard. Hun monden vallen open als ze het spektakel zien voorbijschuiven. De muzikale kop en zoevende staart van de groep worden door meer dan een minuut gescheiden. De twee kerstdames die ons vergezellen laten zich niet afschrikken door de temperaturen. Ze zorgen voor beleving in het peloton op een fluo oranje slee. Al heeft die slee op de Tiegemberg ook wel eens een klein kerstduwtje in de rug nodig. De wegen zien er niet altijd even veilig uit en mijn Garmin zegt dat de temperatuur zich drie graden onder nul begeeft. Mijn ledematen bevestigen en trillen instemmend. Dat betekent opletten onderweg. Gelukkig zijn er de vele begeleiders op de motor die ons tijdig waarschuwen voor mogelijk gladdere stroken. En al even gelukkig zetten de kopmannen er vooraan de handrem op als dat nodig is en komt iedereen behouden door de sporadische risicostukjes. We passeren onderweg een ijsfabriek en hallen met ‘Frigo’ groot op de muren geschreven. Anderzijds is de weg dan weer afgezet omwille van een brand. De weerselementen spelen met ons handen… en voeten. Honderden vingers kijken uit naar soep. De heerlijk warme soep halfweg in KOERSkaffee dient niet alleen om de inwendige mens te versterken. Ook vele vingers tintelen van zoveel warmte. In Roeselare zien we vooral koude handen, blauwe lippen, hete soep maar geen museum. Niet zoals dat toen in de kerk het geval was. De zinnen worden enkel geprikkeld en het museum zelf verdient zeker een bezoekje in 2019. Dat is alvast één goed voornemen voor het nieuwe jaar.

Een lang gerekt peloton van 150 ijsberen met de fluo brigade van wowow achteraan, altijd klaar om een duwtje te geven als het nodig is.

Tijdens de X-Mass Ride wordt er op niks gejaagd. Niet op konijnen en niet op KOMs. “Doe maar relaxed” is het uitgangspunt van de rit.

Flandrien met blote handen

Het is trouwens een opvallend vlotte editie op vele vlakken, want ook technisch loopt er amper iets mis. 150 mensen fietsen bijna 100 kilometer en mobiele fietshersteller Bike King hoeft amper drie Fast Forward reservewielen te plaatsen. Anton haalt het wel in zijn hoofd de hele rit zonder handschoenen te fietsen. Hij wordt officieel flandrien én ontoerekeningsvatbaar verklaard. Als ik dat zelf had geriskeerd, was ik nu waarschijnlijk nog altijd niet in staat geweest om een verhaal over de X-Mass Ride te tikken.

Na de rit zorgden de Zusters van Barmhartigheid naar goede gewoonte voor een berg sandwichen waar je niet overheen kunt kijken.

Zes graden en zes kilometer

De objectiviteit gebiedt me ook nog de enige twee tekortkomingen aan deze tocht te vermelden. Ten eerste, een graad of zes. En ten tweede, een kilometer of zes. Over dat eerste was iedereen het roerend met me eens. Over dat tweede “eerder niet”, leer ik uit de vele Strava-uploads. Zelf reed ik dus nog even Edelare Berg op om de kaap van honder kilometer te ronden. Ik ben voor die afwijking ondertussen in behandeling, al achten de dokters de kans op volledige genezing minimaal. Afsluiten van zowel X-Mass Ride als fietsjaar doen we in absolute gezelligheid. Met een kerstman en veel kadootjes in een gele goodiebag met rode letters. Met Kwaremont bier of Grootmoeders Koffie en hartige sandwichen. Met mooie verhalen en een warme gloed van gedeelde passie. Merry X-Mass and a wheelie good New year!

Een Kwaremont smaakt het best als hij met Grinta! is getapt. Fabian Cancellara was weinig van zeg na de rit. En de Kerstvrouw werd na maanden van eenzaamheid herenigd met de Kerstman en dat gaf vonken…