Deel dit artikel:

Lazer Century Ride: verjaardagsfeestje voor een eeuweling (Met VIDEO)

Lazer Helmets is een eeuw oud en viert dat met een Century helm, een taart voor honderd personen en een fietstocht van -wat had je gedacht- exact honderd kilometer. Met aankomst op de Muur van Geraardsbergen nog wel. Helemaal het soort verjaardagsfeestje waarop ik niet wil ontbreken. Zelfs niet op deze natte ochtend want na regen komt ... koffie en gebak.

Als het kriebelt

“Of ik mijn regenjas meeheb?,” vraagt Steve als hij me ’s morgens oppikt. “Regen?! Werd die voorspeld?” Ik grabbel in een reflex nog snel een waterdicht jasje mee en kruip in de wagen richting Sporthal De Kriebel. En kriebelen doet het zeker. Vanuit Geraardsbergen wacht me straks een geaccidenteerd ritje van honderd kilometer, samen met honderd andere fietsers. Die honderd wordt trouwens net niet gehaald wegens een overvolle cyclo-kalender en legio communiefeesten. De afwezigen missen alvast koffie en croissants voor het vertrek.

Kletsnat kletsen

Regen bij de start. Inderdaad. Ik trek dus toch snel die regenjas aan. De tocht gaat richting d’ Oude Hoeve in het Westen. De weg daarheen leidt ons door het erg mooie Pays de Collines, over glooiende wegen met groene vergezichten. Ik vertrek helemaal achteraan en zie een kleurrijk lint door de groene velden slingeren. Het gaat steeds harder regenen. Tijd om herinneringen op te halen aan eerdere kletsnatte ervaringen, heb ik nu niet. Naast me rijdt Glenn De Bont, Field Sales Manager bij Shimano België. “Shimano heeft het Belgische Lazer Helmets overgekocht. Shimano is Japans en zet volop in op functionaliteit van zijn producten. Niet iedereen weet dat het met Lazer nu dus ook één van de marktleiders voor fietshelmen bezit.” Mijn schijfremmen maken inmiddels wat geluid door al dat water op de weg. Dat doet zich ook bij Glenn voor, dus zie ik er verder geen graten in.

Licht x 2

Ik schuif een paar plekjes op in het peloton tot bij Alexis, een Britse marketeer bij Lazer Helmets. De ideale man om mij iets meer te vertellen over die gloednieuwe helm: de Century, met zijn innovatief wisselbaar klepje bovenaan. “Met de Century ontwikkelden we een helm om ons honderdjarig bestaan te vieren. Het bedrijf werd opgericht in 1919, het jaar dat Henri “Ritte” Van Lerberge de Ronde van Vlaanderen won met aankomst op de piste in Gent. Hij reed de ganse dag voorop. Toen was een helm niet veel meer dan een paar lederen strips, maar door een eeuw toewijding en innovatie staan we nu nog steeds aan de top.  De Century is een helm die door zijn wisselbare bovenkant zowel een gesloten aerohelm is als een goed geventileerde zomerhelm. Bovendien is hij licht en achteraan … zit een licht. Het gaat om een ingebouwd lampje op de achterkant dat je kan opladen via een USB-poortje.”

Lait Battu? Karnemelkbeek? E3-Col?

Leuke babbels. Ik heb mijn adem nu echter nodig voor andere zaken dan praten over helmen. De parcoursbouwers zijn zo vriendelijk geweest om enkele kuitenbijters genre Hameau des Papins op te nemen in het parcours. Voor wie de Grinta! Challenge reed of hier al eens eerder kwam, doet die naam vast een belletje rinkelen. Twee haakse bochten en een steile passage aan zestien procent zetten ons met de voetjes op de grond. Figuurlijk uiteraard. Pijn in de benen, dat wel, en voor het eerst scheurtjes in ons anders erg gegroepeerde peloton. Boven wordt er gewacht en samen rijden we langs Ronse en De Klijpe verder naar de Rue de Lait Battu. Beter gekend als de Karnemelkbeekstraat, of E3-Col. De col -als we het dan toch zo willen noemen- slingert zich tussen de hoge bermen met bomen tot de achterkant van het Kluisbos. Boven wacht de beloning in de vorm van een lekker kopje koffie in d’Oude Hoeve, het welbekende café aan de Ronde van Vlaanderenstraat.

Aan een koffiepauze gaat noeste arbeid vooraf.

Blokrijden op de Kwaremont

Kwaremont bier bij de tussenstop was wellicht niet de verstandigste keuze -ik maakte die ook niet- want meteen na de stop staat de Oude Kwaremont op het programma. Met onze grote groep is het blokrijden naar de top. Zit je aan de bekendste verlichtingspaal van Vlaanderen niet vooraan in de groep, dan mag je het schudden om nog op te schuiven. Vanop de laatste rij kijk ik toe hoe de deelnemers zich naar boven hijsen. BikeKing, onze mobiele fietshersteldienst, blijft op één lekke band na zo goed als werkloos. De motorbegeleiding is dat allerminst, ze zetten alle zeilen bij om de groep veilig over alle kruispunten te loodsen zonder dat die moet stoppen. Nog slechts twee hellingen scheiden me van de Muur in Geraardsbergen: de Hotond en La Houppe.

Eli, Polle en Fredje

Voormalig beloften wereldkampioen veldrijden Eli Yserbyt rijdt ook met ons mee en heeft het een beetje fris. Het gaat niet rap genoeg. Op La Houppe schuift hij op om het bloed wat sneller te laten stromen. Eerder sprak ik al even met de tengere jongeman. “Ik blijf in deze periode wedstrijdjes rijden,” vertrouwde hij me toe. “Conditie opbouwen duurt lang, ze kwijt geraken gaat erg makkelijk. Daarom rij ik ook nog een paar kleinere rittenwedstrijdjes mee. Vooral in die rond de Mont Blanc, met veel klimwerk, wil ik me tonen. Met mijn gestalte moet ik daar normaal mijn mannetje kunnen staan. Het hoofddoel blijft echter volgende winter.” Ik wens hem nog veel succes in zijn wereld, die van het veldrijden. “Welcome to my world,” vertelt medeblogger Luc me op weg naar Geraardsbergen. “Ken je dat? Het is een smaakmakende documentaire over Paul ‘Polle’ De Baeremaeker en bij uitbreiding de wereld van de kermiskoersen. Dat is ook de wereld van Fredje Penne.”

Langzaam versnellen

Die laatste is de ‘coureur locale’ die aan de voet van de Muur Bar Gidon uitbaat. Vooraleer we in zijn bar de taart kunnen aansnijden moet er wel nog een beetje worden gewerkt. We draaien links af de Abdijstraat op. Dat betekent zoveel als schakelen naar de kleine plateau voor een afspraak met de geschiedenis. De lange, rechte en steil oplopende weg, destijds de route in de Ronde, neem ik uiterst links van de weg. Ik vind deze kant leuker dan de Vesten. Terwijl ik langzaam versnel, schuif ik hijgende coureurs voorbij. Sommige blijven zitten, anderen klimmen en danseuse. Ik aanschouw een heerlijk tafereel van zwoegende mensen op een fiets en de weg gaat schuin rechts over in kasseitjes. Ik ben aan de Vesten, het begin van de ‘echte’ Muur. Rechts, links, terug rechts. Bijna in het beeld van de vaste camera nu. Ja, links, nu. Alles open tot het bochtje, en dan binnenkant natuurlijk. Tandje groter naar het Hemelrijk en rechts die kwart draai op de Kapelmuur. De Muur is heerlijk, een Heiligdom. Er rest mij enkel nog een korte afdaling naar de kerk en Bar Gidon.

Happy Birthday

“Werken dat ik hier moet doen, ik was beter coureur gebleven” zucht kroegbaas Frederik Penne al grappend. Ik blijf ondertussen strategisch in de buurt van de taart, die door Mama Uitgever zorgvuldig in gelijke stukken wordt gesneden. In het supporterscafé van Remco Evenepoel schuiven de deelnemers inmiddels geduldig aan om hun drankjetons te verzilveren. Van regen is geen sprake meer en ook het terras loopt vol. “Twintig jaar heb ik gekoerst, maar de mensen kennen mij van twintig minuten op televisie,” hoor ik Fred nog vertellen. In de tombola win ik pet noch paraplu, en toch voelt het alsof ik het groot lot heb gewonnen. Ik heb koffie en taart kunnen bemachtigen, bevind me in een decor vol fietsen en heb een heerlijk ritje achter de rug. Happy Birthday, Lazer!

Taart, tombola en koffie. Cheers, Lazer.

Bekijk hier ook het filmpje van deze heerlijke fietsdag.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE