Deel dit artikel:

Martini Racing Ciclismo: een gezonde barman in een gezond lichaam

Een gebalanceerd actief leven, het is niet iets wat je onmiddellijk linkt aan mensen die actief zijn in de horeca. Lange dagen, onregelmatige uren en de schaarse vrije tijd wordt zelden aan sport besteed. Meer dan een (klein) duwtje in de rug is er gelukkig niet nodig om daar verandering in te brengen en dat was ook de mensen van Martini niet ontgaan.

De Martini Racing kleuren zijn in de autosport legendarisch, dus hoorde bij het fietsproject ook een dikke Maserati.

We schrijven 18 juli. Na een fietstocht van 1.200 kilometer vanuit Berlijn waren we net Budapest binnengereden, toen me per mail het Martini Racing Ciclismo Team werd voorgesteld. Het opzet was even simpel als geniaal: door middel van een reeks attractieve trainingen mensen uit de horeca (chefs, bartenders, koks…) op de fiets te krijgen. Niet meer, niet minder.

In het wiel van Tom Boonen

Een eerste groepsrit bracht het Martini peloton naar de Vlaamse Ardennen om er met de ravissante Puck Moonen het landschap te doorkruisen, iets waar uw dienaar wegens verplichte werkzaamheden jammer genoeg verstek voor moest laten. Voor de rit met Tom Boonen, de sympathiekste aller kempenzonen, tekende ik uiteraard wel present. Samen met Sven – een bevriend kok / wielerliefhebber uit het Brugse – ging het vanuit Turnhout naar Mol waar we de teamleden van onze hoogst persoonlijke Wolfpack een eerste keer zouden treffen. Het bont allegaartje horecalui, zo’n twintig koppen sterk, trok de kleedkamers in om luttele minuten later uitgedost in een fraai wielertenue* opnieuw op de parking te verzamelen. In afwachting van één laatkomer werden fietsen voorzichtig gemonsterd en wielerweetjes uitgewisseld. Aan die spielerei kwam abrupt een einde toen Tom Boonen met Maarten Wynants in zijn kielzog de parking op fietste. Een wielericoon op twee wielen, krek dezelfde outfit als de onze. Heel eventjes waanden we ons heuse profrenners.

Strak in het pak bij Boonen in het wiel.

Nog beter werd het toen we onder leiding van de Bom van Balen op weg gingen, geruggesteund door een professioneel bestickerde Maserati als volgwagen. Wie het zich mocht afvragen, ondanks zijn wielerpensioen staat Tornado Tom nog steeds messcherp en onderhoudt hij een meer dan deftig tempo op de fiets. In het peloton was het een kwestie van het juiste wiel te kiezen en dat bleek voor tal van haantjes – boys will be boys – het wiel van Boonen zelf, of wat had je gedacht? In het gewoel belandde er zelfs iemand in een gracht, op een schram en een buil na gelukkig zonder al te veel erg. Na zo’n 72 kilometer en een pitstop halfweg zat het trainingsritje erop, het signaal voor iedereen om bij Tom voorzichtig om een selfie te smeken. Als hij dat geweten had, zou hij wel een kilometer of tien per uur sneller gereden hebben, zo liet hij zich speels ontvallen. “Topkerel”, denk ik dan. Twee weken na onze rit in Mol kwam Boonen persoonlijk polshoogte nemen toen we rondjes aan het malen waren op het circuit van Zolder waar hij later die week de 24 uren zou rijden. Net op het moment dat ik even pauze nam om m’n bidons te vullen – na zeventig kilometer op de warmste dag van het jaar – weerklonk er een “is’t hier al poos of wa?” in zijn gekende Kempische dialect. Ik herhaal, topkerel!

La Classica Milano – Torino

Trainingsritjes met Boonen, Moonen en Stybar, rondjes op de circuits van Zolder en Francorchamps: stuk voor stuk ervaringen die we ons met veel gusto lieten welgevallen. Voor drie nieuwbakken coureurs – Dave Haesen (The Butchers Coffee), Didier Van den Broeck (Dogma) en Robin Vande Lanotte (Golden Gai) – werd er extra begeleiding voorzien. Los van de groepstrainingen werden deze ‘neo profs’ klaargestoomd voor ‘La Classica Milano – Torino’ die midden september op het programma stond. Uit alle windstreken waren ze afkomstig (denk UK, Frankrijk, Italië, Spanje, Polen, de Verenigde Staten en zelfs Rusland), de 45 barmannen die op 15 september in Pavia nabij Milaan aan de start verschenen voor wat mogelijk de rit van hun leven zou zijn. Tijdens de twee etappes, samen goed voor zo’n 220 kilometer en 2.400 hoogtemeters, zou al snel blijken dat de training van de gelegenheidsflandriens zijn vruchten had afgeworpen. Op de beklimmingen waren de Belgen immers altijd in de voorste gelederen terug te vinden. Sterk werk!

What’s next?

De toekomst voor Martini Racing Ciclismo ziet er rooskleurig uit, en niet in het minst voor de Belgen. Tijdens het ‘off-season’ staan er een rondje baanwielrennen met Iljo Keisse, een sessie cyclocross met Sven Nijs en een core stability training met Lieven Maesschalk op het programma. Het nieuwe wielerseizoen wordt dan weer afgetrapt met een korte stage in Calpe onder toeziend oog van Tom Boonen. Reken er maar op dat we 2019 scherper dan ooit zullen aanvatten..

* Nog dezelfde dag werd mij via social media een nier geboden voor het in het oog springende Martini Racing wielertruitje, eentje waar ik begrijpelijk geen afstand van doe.

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE