Neuken in de keuken

de wielerontmaagding van een bende zaalvoetballers.

Haiku 1

Een kudde sponsorwagens

Een horde coureurs volgt gauw

Supporters content

Vrijdagavond. Zeven prille veertigers en drie dertigers (waaronder auteur dezes) bijeengepropt in drie wagens. Een mannenweekend. Onze band? We spelen samen in zaalvoetbalploegje BPB. Binnenkant Paal Binnen. Jawel, ken uw klassiekers. Het doel van het weekend? Een ongegeneerde viering van het mannendom. Bestemming: Watou. Volledig in lijn met de jarenlange traditie van BPB-weekends is er ook deze keer een thema. Geen schrijf-eens-een-voetbalgedicht of beste-muziek-aller-tijden deze keer. Laat staan het ietwat aangebrande thema “wat als den Duits den oorlog wel gewonnen had”, maar wel FLANDRIENS.

Op het programma op vrijdagavond een zoektocht in Watou. Het gedicht Gent-Wevelgem van Tom Lanoye ligt in verschillende envelopjes verstopt in het poëziedorp. Op de eindbestemming, café De Kikker, puzzelen vier man het ineen.  De anderen hebben meer oog voor de aanwezige lentefee (editie onbekend). Zaterdag gaan we fietsen. Niet iedereen is even getraind. Uitgedost in foute retrotruitjes die ik van mijn goeie vriend en verzamelaar Jurgen Fatta heb geleend, trappen we gezapig de Hoppelandroute rond. De wind eist zijn tol. De blonde en de bruine 8° van Westfleteren inspireren dan weer. Bij thuiskomst in het gezellige weekendhuisje zien we nog net Fabian Cancellara heel intelligent op het allerjuiste moment wegsprinten van Kempische beau garçon Tommeke Boonen.

Ik volg het wielrennen al langer. Twee anderen ook. Met graagte laten we ons in de rol van expert dwingen. We hebben het over waaiers, de kop doen, knechten. You name it en het komt aan bod. Morgen trekken we immers met zijn allen naar het parcours van Gent-Wevelgem. Niet iedereen is even geïnteresseerd. Dirty Dirk luistert liever naar melodieloze jazz, Slagman Peter zoekt een wafel en Grijs-Toefke-Tom legt de pokertafel al gereed. Als we het hebben over het intrigerende spel van rekbare definities van goed en kwaad en van wheelen en dealen is hij plots een en al oor.

Haiku 2

We zien ze komen

Halfweg al genoeg gefietst

Helden stappen af

Zondag bezoeken we Lijssenthoek Military Cemetry. Den Duyts (familienaam, geen bijnaam) kan er zijn fotografielusten botvieren. Een esthetische, maar droevige ervaring is dit. Vanhieruit vertrekken we naar de bevoorradingspost van Gent-Wevelgem. Uitstekend om niet-kenners te laten kennismaken met de koers. Liquigas, Rabobank, Française des Jeux, Ag2r, Omega Pharma: allen staan ze paraat. Den Duyts fotografeert en documenteert alles. We zitten in de buurt van Berthen, nog voor Mont Noir. De zenuwachtigheid van de gendarmerie (ja, we zitten op Frans grondgebied), de onverstaanbaarheid van de West-Vlaamse niet-stakende seinwachter en de cowboyhoed van de BMC-chauffeur zijn al gauw mikpunt van minzame spot. Nice guy Rik rolt voor enkele kompanen een saf. Daan-lookalike Peter bedelt om een bidon bij Rabobank. Voor de kleine die op komst is. Zegt hij. En Jan? Die gniffelt als vanouds de dag vol.

Plots komt de helikopter eraan gevlogen en wordt iedereen zenuwachtig. Een overjaarse afgeborstelde schoolboy stapt uit de stijlvolle Sky-bus en trekt met enkele zakjes de baan op. Vier nobele onbekenden snellen het peloton voor. Op zoek naar hun 15 minutes of Sporza-fame. Het peloton volgt al snel. Van vedetten geen spoor. Ik word bestookt: “Hey, die Cance-dinges en den Boonen heb ik niet gezien!” Ze komen er vier minuten later aan achternagezeten door de bezemwagen. Tom Boonen en Fabian Cancellara zij aan zij. Twee minuten later zij aan zij in de Quick-Stepwagen. De wagen stopt even. We kunnen handjeschudden. Kurt-Asle Arvesen (“mannen, die heeft vorig jaar die rit van gisteren gewonnen”) en Edvald Boasson Hagen (“mannen, die heeft vorig jaar deze rit gewonnen”) zijn ook afgestapt en slenteren naar de Sky-Mercedes. Vriendelijk groeten ze iedereen.

Snelspreker Jurgen vraagt: “Can I take a picture”. Hagen: “Take it in the car.” Een overdosis mannenhumor inspireert Jurgen tot: “What? Naked in the car?” (en ik geef toe: zo kon je Boasson Hagens Engels ook interpreteren.) Arvesen roept daarop olijk: “Naked? Neuken in de keuken! Yes, yes, I also know a bitchie Vloms!” Het peloton mag dan al internationaler zijn geworden, het blijft toch een sport van bij ons. En Arvesen? Dat is onze man. Volgend jaar mag hij mee op mannenweekend. We zitten even later terug in de auto en horen de Kemmelberg omschreven worden als de Himalaya van West-Vlaanderen. Ik had mijn zaalvoetbalvrienden geen betere introductie tot de koers kunnen wensen…

Haiku 3

Tom en Fabian

Zitten zo mooi naast elkaar

In de volgwagen