Tage wie diese

Bij de start van elke Transalp-etappe weerklinkt steevast ‘Tage wie diese’, een nummer van de Duitse punkband ‘Die Toten Hosen’. Een oorworm als je het mij vraagt. En heel toepasbaar op wat zich vandaag tussen Falcade en Crespano del Grappa afspeelde. Er zijn immers van die dagen waarop alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Vandaag was zo’n dag.

Kristof Houben en Bart Van Damme deden wat al een poos in de lucht hing: een rit winnen in deze 10de editie van de Transalp. Oververdiend. Het leverde hen een ‘moment de gloire’ op tijdens de podiumceremonie op het einde van de dag, de kussen van twee opgetrommelde Transalp-missen, een paar (te grote) wandelschoenen, een (te grote) sweater én, last but not least, een (te klein) flesje grappa.

Nog even een update over ‘het plan’ dat ik in mijn vorige blog uit de doeken deed. Na de pechdag van gisteren waarin we het ‘lieten lopen’, wilden Lorenzo en ik voluit gaan voor de prijs van de strijdlust, uitgereikt aan de hoogste stijger in het klassement. In een verzengende hitte deden we wat we moesten doen: tijd terugpakken in de laatste Dolomietenrit (over de Valles, Rolle en Monte Grappa), 21ste worden in de rituitslag en een sprong van 50 plekken in het klassement maken. De rode Scott Attack-trui was de onze. Missie volbracht.

Grinta! tijdens de rit. En een podium vol Grinta! na de rit. En vier contente mensen. ‘Tage wie diese’ zijn er om in te lijsten.