Friesland is misschien wel de meest mythische provincie van Nederland. Blogger Joyce ging deze meest Noordelijke regio van de lage landen op eigen houtje verkennen. Ze gooide pak en zak op haar oude trekkingsfiets en deed een rondje Friesland in drie dagen.
In Grinta!74 fietste Rik Vanwalleghem reeds langs de hoogtepunten van de bevrijdingsroute die Generaal Maczek 75 jaar geleden aflegde. Datzelfde traject fungeert ook als decor voor de Liberation ride, vanuit Tielt. Een deel van de groep fiets 120 kilometer richting Poperinge om onderweg de Kemmelberg te bedwingen. Een ander deel trekt over een vlakkere route van 80 kilometer naar Adegem waar het Polen-Canada Museum gehuisvest is. Die laatste is meteen ook de optie die ik kies.
'Zijde zot geworden?' Ploegleider Lomme Driessens schreeuwde het uit in een vergeefse poging om vat te krijgen op een ontketende Eddy Merckx. Aanvallen op zeventig kilometer van de aankomst? Gekkenwerk. Toch hield Eddy stand en won hij in 1969 de Ronde van Vlaanderen met bijna zes minuten voorsprong op de concurrentie. Wat Lomme enkele weken later geroepen heeft toen Merckx nog dertig kilometer vroeger aanviel tijdens Luik – Bastenaken – Luik, staat nergens geschreven. Misschien had hij ondertussen begrepen dat zijn rusteloze poulin toch niet te stoppen was wanneer hij op een plannetje broedde en hield hij de lippen wijselijk op elkaar.
De Ötztaler Radmarathon is een veeleisende cyclosportieve in het hart van de Alpen. Vierduizend deelnemers van verschillende nationaliteiten starten in Sölden voor een tocht van 230 kilometer door een -ook letterlijk- adembenemend landschap. Vier bergpassen en meer dan vijfduizend hoogtemeters later bereik je ‘das Ziel deiner Träume’ in datzelfde Sölden. Als ik gepolst word om in de buik van het Alpecin Cycling Team deel te nemen aan dit wielerfeest, is aarzelen niet aan de orde.
De Vuelta a Espana toont ons jaarlijks vijftig tinten aan binnenlands bruin en één groene oase: Asturias. Elk jaar opnieuw word ik verleid door dit fotogenieke deel van Spanje. Een lokroep waaraan ik niet langer kon weerstaan. Via www.roadcycleasturias.com trek ik met een kwartet nieuwsgierigen naar het noordwesten van Spanje voor een op maat gemaakte fietsreis. Om het Beest van Asturië te temmen en de schoonheid van de regio met eigen ogen waar te nemen.
Een nier zou ik niet meteen geven om de Transplantoux Classic te mogen rijden, maar op 25 augustus trek ik met plezier richting het Hasseltse gehucht Kiewit. ’s Ochtends is het in de aanloop naar de derde hittegolf van deze zomer nog aangenaam qua temperatuur. En ik krijg het gezelschap van fietsvriend Tom. Hij kent de organiserende vereniging goed en ging eerder al fietsuitdagingen aan met enkele getransplanteerde sporters en hun families.
West-Vlaanderens Mooiste is niet de zoveelste missverkiezing in een chique casino op de zeedijk. De schoonheid die er centraal staat is die van polders tot heuvelland, van IJzertoren tot Kemmelberg. Samen met maar liefst 12.000 anderen zakte blogger Steven af naar Roeselare om er deel uit te maken van dit vierdaagse fietsfeest.
Vorige zaterdag werd in het kader van de Mountainbike van Vlaanderen op de flanken van de Hotondberg in Ronse de eerste editie van de E-Mountainbike van Vlaanderen georganiseerd. Als er nieuws te rapen valt, dan weet je dat Grinta! op de eerste rij zit en dus trokken we met een elektrische mountainbike naar de stad op de taalgrens om uit te vissen hoe leuk of hoe saai E-mountainbiking is. Bij deze alvast een waarschuwing: na het lezen van dit artikel bestaat de kans dat je een nieuwe verslaving te pakken hebt!
Eind augustus staat de Pyreneeëneditie van La Marmotte op het programma. Uiteraard is de oerversie nog altijd die in de Alpen, de natuurlijke habitat van de marmot. Blogger Gilles zakte tijdens het eerste weekend van juli samen met een dozijn fietsvrienden af richting Bourg d’Oisans om de originele La Marmotte voor eens en voor altijd van zijn bucketlist te schrappen. Het scheelde echter geen haar of heel zijn voorbereiding was in rook opgegaan.
Heb je na de zomervakantie nog een paar vrije dagen die je dringend moet opnemen, maar weet je niet waarheen gefietst? Ik fietste naar Zeebrugge, nam er de nachtferry naar Kingston-upon-Hull en fietste in drie dagen naar Dover om daar terug met de boot het Kanaal over te steken en huiswaarts te trappen. Een verrassend rondje en het enige waar je moet op letten is … links rijden!
Ooit begon ik als wielertoerist in een klein clubje in Zelzate. En daar was de ongeschreven regel heel eenvoudig. In de zomer fiets je op de weg. Eind september wrijf je nog een keer goed met je kuisvod over je fiets, zet je de ketting flink in het vet en gaat je racer vervolgens op stal. Van oktober tot ergens in februari trek je er met de mountainbike op uit. Stampen in de modder. Meer schuiven dan rijden. Langer aan je fiets staan kuisen dan je ermee gereden hebt. Zelf vind je na twee douches nog zand tussen je bilspleet en in je neusgaten. Maar dat hoort zo. Dacht ik toen.
Mijn Strava-profiel vertoont al enige tijd een bijzonder fenomeen, een symptoom van dit tijdperk. Steeds vaker toont het extreme prestaties. De Ronde is niet ver genoeg meer, iedereen loopt marathons en sommigen fietsen op één dag meer dan ik tot vorig jaar in een hele maand. En ik? Ik doe lustig mee. Vergeet ‘Less is More’. Driehonderd is het nieuwe tweehonderd.