Deel dit artikel:

100% Getest: Ducati MIG-RR

Akkoord, enduro mountainbikes met elektrische trapondersteuning zijn niet meteen onze core business in Grinta!. En toch trokken we naar de heuvels rond Bologna om er de Ducati MIG-RR aan de tand te voelen. Want als een motorfabrikant als Ducati met een legendarische mountainbiker in zee gaat om een nieuwe machine-met-trappers voor te stellen, dan willen we wel graag op de eerste rij zitten.

Motorrijders voelen hun hartslag al stijgen als de merknaam Ducati valt, niet-motorrijders kunnen misschien wat extra informatie gebruiken. Ducati ontstond meteen na de Tweede Wereldoorlog en het eerste wat de fabriek maakte was een 50cc viertakt ééncilinder motortje waarmee je van een gewone fiets een … fiets met trapondersteuning kon maken. Ducati groeide uit tot één van de meest tot de verbeelding sprekende motormerken met een gigantisch palmares in de racerij. Een tijdlang brachten Bianchi en Ducati samen sportieve fietsen op de markt (de fietsen droegen de Ducati merknaam, maar werden bij Bianchi gebouwd) en er circuleren op Duitse outlet websites nog wel een aantal Ducati E-mountainbikes (eveneens gebouwd door Bianchi) met Bosch trapondersteuning. Dat verhaal is echter klein bier vergeleken bij de MIG-RR.

De Cucciolo fiets met trapondersteuning van een 50 cc motortje is het eerste voertuig dat je in het Ducati museum in de motorfabriek in Bologna tegenkomt.

THOK, THOK. Wie is daar?

De Ducati MIG-RR is het resultaat van de samenwerking tussen Ducati en THOK bikes, het merk dat door BMX- en downhilllegende Stefano Migliorini uit de grond werd gestampt. Migliorini pakte een massa titels in het BMX waarna hij overstapte naar het downhill en onder andere voor het Factory Team van het toen zo grote GT reed. Na zijn carrière werkte hij voor verschillende bedrijven in de fietsbranche, tot hij het licht zag en met THOK een merk van E-MTB’s oprichtte. Voor het design van zijn fietsen klopte hij bij de vermaarde Aldo Drudi aan, een man die voor ontelbare racepiloten al het design van hun helm maakte en daardoor kind aan huis is bij Ducati. En zo kwamen THOK en Ducati met mekaar in contact. THOK heeft vier modellen van E-mountainbikes in het gamma met als vlaggenschip de MIG-R. In de motorsector is het heel gewoon dat er voor de modelnamen van de machines kwistig met de letter ‘R’ in het rond wordt gestrooid, want ‘R’ staat voor ‘Race’ en hoe meer ‘erren’ hoe racier de bak in kwestie. En dus kreeg de Ducati de modelnaam MIG-RR opgekleefd. “Vergis je niet: dit is niet zomaar een standaard THOK MIG waar we een scheutje Ducati-design hebben aan toegevoegd. De fiets is het resultaat van een samenwerking tussen THOK en Ducati, vandaar de unieke specificaties”, aldus Ducati-CEO en gepassioneerd mountainbiker Claudio Domenicali.

Claudio Domenicale is de CEO van Ducati. Dol op motoren en … mountainbikes!

Groot voor, klein achter

Leg je de specificatielijsten van de standaard THOK fietsen en de Ducati MIG-RR naast mekaar, dan blijkt inderdaad dat de MIG-RR een geval apart is. Want terwijl alle andere THOKS voor en achter op 27,5” wielen staan, werd voor de Ducati MIG-RR geopteerd voor een 29” voorwiel en een 27,5” achterwiel. Kwestie van de voortrein wat stabieler over zwaar terrein te laten rollen terwijl het kleinere achterwiel je in staat moet stellen om lekker vanuit je heupen en hielen te sturen. Voor al zijn E-mountainbikes doen Migliorini en co een beroep op de Shimano Steps E8000 motor omdat die licht (2,8 kilo), compact en sterk (70 Nm) is. De Shimano 504 Wh batterij zit onder de onderbuis om op die manier een laag zwaartepunt en dus een betere handling van de fiets te bekomen.

Shimano Saint vierzuiger remklauwen, batterij onder de onderbuis, fraai Steps display en een belachelijk goede voorvork: de Ducati MIG-RR is prima uitgerust.

Flink geprijsd, top afgewerkt

Was de Cucciolo monocilinder viertakt kort na de Tweede Wereldoorlog een budgetvriendelijke manier om van je fiets een brommer te maken, dan moet je anno 2019 voor de Ducati MIG-RR diep in de buidel tasten. Voor je 6.250 euro krijg je wel een unieke fiets met een hoogwaardige afwerking want bij THOK weten ze wat goed is. De FOX 36 Float 29 Factory Series voorvork heeft 170 mm veerweg terwijl de Kashima behandeling van de binnenpoten een soepeler werking van de vering garandeert. Om het achterwiel 160 mm gecontroleerd op en neer te laten bewegen mag FOX de DPX2 demper leveren. Het zwaar oversized Renthal 35 Lite Carbon stuur is een pareltje en voor de aandrijving en remmen werd het magazijn van Shimano leeg geroofd. De shifter en achterderailleur komen uit de XT-familie, net als de 11-46 cassette. Mavic levert de E-XA Drifter wielen (29” voor, 27,5” achter) waar Maxxis de DHF en DHR EXO+ banden omheen legt. Vooraan een 29” x 2.6, achteraan een 27,5” x 2.8. De dropper post is een Race Face Turbine exemplaar, exclusief pedalen weegt de Ducati MIG-RR in maat medium een nette 22,5 kilogram.

Gas geven met elektriciteit

“De E-MTB is een heerlijk product want het combineert technologie met sport. Vergis je immers niet, ook op een E-MTB moet je wel degelijk nog flink trappen”, lacht Ducati-CEO Domenicali. Om de slijkpaden in de Italiaanse bossen naar boven te komen (het regent tijdens de testdag onophoudelijk) kan je rekenen op de Shimano Steps motor. Diens zoemend geluid stoort aanvankelijk wel een beetje, al went het snel. Tijdens het rijden switch je met een tuimelschakelaar op de linker stuurhelft tussen de rijmodi ‘Eco’, ‘Trail’ en ‘Boost’, met de knop die centraal op de tuimelschakelaar staat kan je op het display alle mogelijke informatie oproepen. Dat gaat van de resterende actieradius over het aantal uur en kilometers dat de fiets al gereden heeft tot het klokje. Dat de informatie van de verschillende rijmodi in andere kleuren wordt aangegeven is praktisch (eco is blauw, trail is groen en boost is geel), dat de gevraagde info zoals de actieradius na een minuutje terug verdwijnt en plaats maakt voor de kilometerteller is minder handig.

Blij dat ik rij. En glij.

Met zo’n dikke E-endurofiets zwaar terrein aanvallen voelt een beetje aan als opnieuw leren fietsen. Want bergop moet je de juiste balans zien te vinden tussen spierkracht en trapondersteuning. Hoofddoel is om vooral tractie te houden en een ‘haalbare’ rijlijn uit te zetten. Dat ‘haalbare’ is voornamelijk een zaak van vertrouwen want met de trapondersteuning is zo belachelijk veel meer mogelijk dan op een gewone mountainbike dat je daarin moet groeien. De Eco-modus is handig om rustig naar boven te peddelen, de Trail-functie helpt je over de steilere stukken. Gooi je de Boost-modus in de strijd, dan moet je op een brutaal steile helling met je snuffel op je voorband gaan liggen om te voorkomen dat je met het voorwiel los komt van de grond. De Maxxis DHF en DHR banden bieden met hun hoge noppen bizar veel grip, maar als de modder in dikke klei verandert en de snelheid naar beneden moet, slagen ook deze rubbers er niet meer in om de modder snel genoeg van zich af te schudden. En wordt fietsen een soort van ‘blij dat ik glij’.

Ook bergaf gaat er op zo’n dikke endurofiets een nieuwe wereld voor je open. Dankzij de dropper post zet je voor de steilste afdalingen het zadel in de laagste stand, al voelt dat voor iemand met een XC-verleden een beetje onwenning aan omdat je met het zadel laag een oriëntatiepunt op je fiets mist. In mijn geval had de Race Face dropper post iets soepeler mogen werken, de terugkeer naar de hoogste positie verliep niet altijd even vlot. Het 800 mm brede Renthal stuur biedt meer dan genoeg hefboom om het 29” voorwiel met de 2.6 brede band van koers te doen veranderen en bergaf voelt de MIG-RR zeker niet zwaar of log aan. Ook hier is het aftasten hoe ver je kan gaan, maar in de meeste gevallen is dat een stuk verder dan wat je brein voor mogelijk houdt. Gewoon over die achterband gaan hangen en het komt wel goed. De Shimano Saint vierzuigerremklauwen mogen hun werk doen op 203 mm remschijven en hebben niet de minste moeite om de 22 kilo van de Ducati gecontroleerd tot stilstand te brengen.

Conclusie

Voor 95% van de Belgische en Nederlandse paden is de Ducati MIG-RR eigenlijk veel te goed. Enkel op die 5% gekkigheid die je in de Ardennen vindt, kan je het potentieel van de MIG-RR ten volle benutten. Dus wie er 6.250 euro wil voor uittrekken, die moet vooraf eerst goed nadenken over de vraag wat hij met die fiets van plan is. Trek je een paar keer per jaar naar de bergen om vooral van de afdalingen te genieten, maar wil je bergop een spreekwoordelijk duwtje in de rug, dan is de MIG-RR een toppertje. Veel belangrijker lijkt me echter het ‘grotere verhaal’. Het verhaal dat een motorfabrikant als Ducati de meerwaarde van een E-MTB in zijn gamma inziet. Wees er maar zeker van dat het niet bij die ene Ducati E-MTB zal blijven, there’s a lot more to come…

Modderoutfit-check.

Helm: Uvex Quatro

Handschoenen: Specialized Fortress (niet meer in gamma)

Regenjack: Shimano

Bril: Vergeten! (En zo was ik al na vijf kilometer een contactlens kwijt.)

Rugzak: Gregory Drift 14

Broek: Specialized Enduro Pro

Kniebeschermers: Alpinestars Paragon PLUS

Sokken: Grinta! by Ekoï

Schoenen: Specialized Recon

Alle details van de Ducati MIG-RR vind je op de site van Ducati.

Bewegend beeld hebben we ook!

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE