100% Getest: Merida Mission CX 8000

De Mission CX is helemaal klaar voor 2019 met flat-mount schijfremmen, steekassen, een fraaiere kabelgeleiding, meer bandenruimte en meer ruimte voor de voorvoet zodat je in een bocht niet langer met je dikke teen tegen de voorband aan schopt. De fiets heeft een UCI-goedgekeurd frame (hét stickertje bij uitstek om aan te geven dat het om een volbloed racer gaat) en het design is in lijn gebracht met de rest van de Merida-collectie. Bij de Mission CX betekent dat geen scherpe hoeken, om het schouderen van de fiets zo comfortabel mogelijk te maken.

Blitse fiets, die in combinatie met blitse outfit elk landschap opfleurt!

Mission voor vele missies

Merida’s nieuwe crosser is breder inzetbaar dan alleen als wedstrijdfiets. Gelukkig maar, want met al die specifieke fietscategorieën en doeleinden waarvoor fietsen tegenwoordig ontworpen worden, zie je als consument soms door de bomen het bos niet meer. Want welk type fiets moet je nu kiezen? De Mission CX wordt door Merida daarom ook aangeprezen als trainingsfiets of als woon-werkfiets en wat ons betreft is hij ook prima geschikt als snelle gravelracer. De in 2017 geïntroduceerde Merida Silex is beter uitgerust om als bikepackingfiets te gebruiken, maar met een beetje goede wil brengt de Mission CX ook die missie tot een goed einde. Hij is alvast voorzien van een afneembaar bruggetje op de staande achtervork, om een spatbord aan te bevestigen en er zitten spatbordnokjes op de voorvork.

Wat geometrie betreft, is de Mission CX een echte crosser: korte bovenbuis, korte balhoofdbuis en een zo kort mogelijke achtertrein. Allemaal eigenschappen die een agressieve zithouding en een responsief stuurgedrag bewerkstelligen. De korte bovenbuis op onze maat L testfiets (565 mm) dwong tot een korte zit, die op asfalt het gevoel geeft niet heel diep te kunnen gaan zitten zodat je niet aan je maximale endurance-power geraakt, maar die in het veld zijn nut bewijst omdat je explosiever bent bij het voortdurende aanzetten uit bochten en op ‘stilstaande’ stukken parcours. En daar moet het bij een crosser natuurlijk om gaan. Op bospaden met snelle bochten en op flowy tracks voelt de Mission CX zich het meest op zijn gemak, op bochtige secties komt dan weer zijn reactievermogen tot wasdom. Het lage gewicht (7,82 kilogram) maakt dat je de bike alle kanten op kunt gooien en dat accelereren tot op kruissnelheid steeds een kwestie blijft van slechts een paar rake trappen. Met de carbon frames van tegenwoordig blijft er wat dat betreft trouwens weinig te wensen over.

Ook met slechts één voorblad laat de Mission CX  gewillig met zich stoeien…

Eén voorblad

In het mountainbiken is een single-ring aandrijving op nieuwe fietsen tegenwoordig al de norm en in de andere offroad-categorieën vindt die norm ook steeds meer ingang. Ook de geteste CX 8000 heeft nog slechts een enkel kettingblad vooraan; bij deze fiets maakt een Sram Force 1×11 aandrijving het cross-leven simpeler. Je hoeft namelijk nooit meer na te denken of je een bepaalde sectie beter op de grote of de kleine plaat kunt doen. Er is maar één plaat, eentje van 40 tanden deze keer. Met 11 kransjes achteraan, van 11 tot 32, heb je dan toch nog een flink bereik dat toelaat om op vlakke bospaden aan veertig per uur stevig door te jassen met 40 km/u terwijl je even soepeltjes aan vijf-zes kilometer per uur een steile helling naar boven kruipt. De beperkende factor op bijvoorbeeld het losse gruis van de steile Genkse mijnterril was niet het verzet (40×32) maar de grip van de Maxxis All Terrane achterband. Echte crossers opteren wellicht liever voor een 11-28 cassette en 42 tanden vooraan om nog beter de nodige brute power te kunnen genereren, maar zelf waren we wel tevreden over het 40 x 32 minimumverzet omdat we ook met een crosser de echte mountainbikesecties van een trail niet willen overslaan. Hoewel je in het begin soms nog ondervindt dat het aantal verzetten (11 stuks) hier en daar merkbaar minder is dan bij een gewone 2 x 11 set-up en dat ook de sprongen ertussen soms net te ruim zijn voor je ideale cadans, raakt dat gemis na verloop van tijd op de achtergrond en leer je om het ermee te doen. Na enige weken ga je het zelfs waarderen dat die voorderailleur er niet meer is. De Mission CX kan er overigens nog wel eentje verdragen want op de zitbuis zijn er nog nokken voor een voorderailleur voorzien, al maakt Merida er zelf niet veel reclame voor. Van de vier carbon Mission CX varianten en de twee aluminium crossers worden er in totaal slechts twee modellen met een 2x aandrijving het bos in gestuurd.

De 32 tanden achteraan waren voor ons perfect, echte crossers willen wellicht liever 28. De 40 grote, rechte tanden op het voorblad houden de ketting goed vast.

Meer modulatie graag

De Sram Force aandrijving werkt zoals we het van Sram kennen: knakkerig, maar trefzeker en even luid als tactiel. De kettinglijn is nooit overdreven schuin, dus ook bij uiterste belasting – bij steil klimwerk op het grootste kransje – krijg je nooit het gevoel dat je roofbouw op je materiaal aan het plegen bent. Bij het remmen hadden we graag meer modulatie gehad. De mountainbiketrails die we opzochten vragen plots en hard remmen, en dan moet je uitkijken om de Force Disc remmen niet te krachtig te bedienen want dat betekent blokkerende wielen en een schuivende fiets, ergo verlies van controle. Het blijft een gemis dat bij schijfremmen de slag niet of lastig instelbaar is. Remblokjes bij velgremmen kun je gemakkelijk dichter of verder van de velg zetten en de remhendel daarmee naar wens ‘inknijpbaar’ afstellen. Bij schijfremmen is die slag ongeveer een gegeven en vaak is hij aan de lange kant voor de remblokken de schijf grijpen. Maar laten we niet te veel kniezen: vergeleken met cantilevers (bestaan die nog?) zijn schijfremmen in de cross een waar godsgeschenk. En de gemiddelde Mission CX-bezitter zal ook geen al te technische trails willen opzoeken met dit gooi- en smijtwapen, het is tenslotte een crossfiets!

Links: Kloeke hydraulische shifters van Sram. Rechts: De achtervork kan een bruggetje huisvesten om een spatbord te monteren.

Tubeless graag

Dan de banden. Daar zaten binnenbanden in. We zagen het natuurlijk aankomen, al duurde het toch nog enkele ritten voordat het eerste stootlek een feit was. Waarom er überhaupt nog crossfietsen met binnenbanden bestaan, mag een raadsel heten. Alleen vanuit montage-oogpunt valt er iets voor te zeggen: je hebt geen geknoei met latexmelk. We snappen ook dat af-fabriek leveren met opgepompte tubeless banden hachelijk klinkt: voordat de bikes vanaf hun assemblagepunt in het Verre Oosten bij de klant in de Benelux arriveren, zijn er een paar maanden voorbij en kan het vloeibare latexgoedje wel eens gestold zijn tot vaste substantie.

Terug naar de binnenbanden: die gaan niet samen met een crossfiets die met zo laag mogelijke bandendruk wordt gereden. Een boomwortel, een steen, een scherpe overdwarse geul, een taaie tak: het aantal vijanden van een binnenband op een doorsnee onverhard parcours is legio. Een stootlek is geen kwestie van misschien, maar van wanneer. Het is constant met angst in de kuiten rijden om je achterwiel toch maar tijdig te ontlasten van je lichaamsgewicht en opletten dat je voorwiel alle hinderlagen die perforatie-fähig zijn ontwijkt. Vermoeiend dus, en daarom maakten we de Maxxis All Terrane banden meteen na het eerste stootlek tubeless. Dat bleek in combinatie met de ER 1400 Spline DB21 wielen van DT Swiss een supergemakkelijk klusje. De Maxxis-banden zijn soepel, de DT-velgen mooi afgerond, een vruchtbare combinatie. Onze Topeak Joe Blow Booster hoogvolumepomp had lang niet zijn volledige capaciteit van elf liter lucht nodig om de banden tubeless op spanning te brengen.

Met de tubeless set-up ging het crossen in één klap met een veel geruster gemoed. Niet alleen de snake-bites boezemden geen angst meer in, ook het rollen over de band in bochten bleef achterwege, met extra snelheid in de plaats daarvan.

Wendbare crosser met slanke lijn en betrouwbaar rijgedrag.

Functionerende steekashendels graag

Een werkpuntje voor de wielen zijn de steekassen, of liever: het hendel waarmee je ze los draait. Die kun je na het monteren van het wiel netjes in de steekas zelf wegschuiven en dat levert een fraai clean uiterlijk op. Maar het is een ander verhaal om het hendel uit zijn bergplaats te krijgen. Je vingers vinden nauwelijks grip op het gladde en afgeronde metaal en dat frustreert. We moesten er zelfs een combinatietang bijhalen om de klus te kunnen klaren. Goed idee met een matige uitwerking dus.

Links: Stijf én fraai slank bracket. Rechts: DT Swiss en Maxxis vormen een prima koppel, en wil je een dubbel crankstel, dan kan dat ook.

Conclusie

De Mission CX in de testconfiguratie is een geslaagde high-end crossmachine. Als pure crosser voelt deze bike zich echt in zijn sas, maar hij is veelzijdiger dan alleen in drassige weilanden te gebruiken. Toch blijft het verstandig om vooraf te bepalen waar je de fiets vooral voor gaat inzetten. Voor woon-werkverkeer zouden we een langere stuurpen monteren, om je rug meer te kunnen strekken. Zoek je een fiets om vooral lange gravelritten te maken of voor veelvuldige bikepackingtrips, dan zal de Merida Silex voor de meeste fietsers een comfortabelere optie zijn.

Merida wil voor de Mission CX 8000 4.399 euro in het laatje ontvangen en dat lijkt veel geld als je crossfietsen van pakweg Zannata of Stevens met een vergelijkbare onderdelenmix bekijkt. “We hebben dit frame helemaal zelf ontwikkeld en zeker geen dertien-in-een-dozijn frame uit China genomen. De DT Swiss ER1400 Spline wielen zijn kwalitatief beter en dus duurder dan wat je doorgaans in deze categorie van crossfietsen aantreft. Ook het gebruik van de carbon Sram Force crank moet je meenemen in de evaluatie”, wapent Merida Benelux-directeur Peter Koperdraad zich tegen de kritiek. Waarbij hij er nog fijntjes op wijst dat de crossfietsen van Ridley, Trek en Specialized met een vergelijkbare afmontage zich in eenzelfde prijscategorie als de Merida Mission CX 8000 bevinden.

In de line-up van Merida vind je één duurdere optie (de 8000-E met Shimano Ultegra Di2 van 5.399 euro) en twee goedkopere carbon racers (de 7000 met Shimano Ultegra 2 x 11 en de 5000 met Sram Apex 1 x 11) die in respectieve volgorde 3.099 en 2.799 euro kosten. De CX 600 en CX 400 zijn met 1.699 en 1.399 euro budgetvriendelijker, al zorgen de aluminium frames en goedkopere onderdelen voor fietsen met een hoger gewicht. Dat resulteert finaal in meer betrouwbaarheid, maar minder pure fun omdat het gooi- en smijtwerk minder vanzelfsprekend is.

Alle Merida crossers vind je hier.

Foto onder: De Mission CX 5000 is voorzien van Sram Apex 1 x 11.