100% Getest: Ridley Noah Fast Disc Super Record EPS 12-Speed

Van sprintfiets naar allround aeroracer

De eerste generatie Noah dateert uit de tijd dat Robbie McEwen de sprintzeges nog aan elkaar reeg voor Davitamon-Lotto. De focus lag op stijfheid: men wou de ultieme carbon sprintfiets ontwikkelen en comfort stond niet bovenaan de prioriteitenlijst. Ridley is de Noah nadien verder blijven bijschaven en voegde in eerste instantie een pak aerodynamische elementen toe aan het ontwerp. Denk aan de druppelvormige F-surface framebuizen op de Noah ISP of de integratie van de velgremmen in voor- en achtervork op de Noah Fast IBS. Met de komst van de Noah SL in 2016, wonnen ook gewichtsbesparing en rijcomfort aan belang.

Toen de Noah Fast zoals we hem vandaag kennen in 2018 op de markt kwam, was hij één van de eerste aeroracers met een volledig interne kabeldoorvoer, laag gewicht én rijcomfort waarover je naar huis kan schrijven.

Beter een goeie buur (met een windtunnel)

De Noah Fast draait dus al sinds 2018 mee in het profpeloton en ondertussen zagen we Caleb Ewan en co. er straffe toeren mee uithalen in de Tour de France, de Giro, de Scheldeprijs… Deze Ridley is een wedstrijdfiets pur sang, gemaakt om te vlammen. Zeker in de afmontage waarmee ik hem onder de kont geschoven kreeg: met een elektronische geschakelde 12-speed Campagnolo Super Record EPS-groepset, Fulcrum Wind 400 DB-wielen en 25 mm brede Vittoria Corsa-bandjes. De cockpit en zadelpen zijn uiteraard eigen makelij en heel erg knap geïntegreerd. Samen met het frame en de voorvork vormen ze een mooie eenheid waarbij elk onderdeel naadloos in een ander overvloeit. De samenwerking met Flanders Bike Valley was cruciaal voor dit ontwerp. Onder het motto ‘beter een goeie buur dan een verre vriend’, kampeerden de ingenieurs van Ridley vele uurtjes in de naburige windtunnel om de Noah Fast zo aerodynamisch mogelijk te maken

Messcherpe snelheidsduivel

Die stijfheid in het voorsteven en rond de trapas voel je meteen wanneer je de Noah Fast even de sporen geeft. Op het snelle raceparcours in Zolder is het heerlijk om een paar uurtjes alles uit de kast te halen aan het stuur van deze snelle bolide. De fiets lijkt je constant aan te porren om voluit te gaan, want elke trap die je geeft wordt efficiënt omgezet in voorwaartse beweging. Er lijkt geen spatje wattage verloren te gaan. Ook de compacte achterdriehoek is helemaal voorzien op vinnige acceleraties. En dat terwijl het stuurgedrag precies en vertrouwd aanvoelt. Geen overdreven nerveus gedoe, maar een direct sturende fiets waarmee je elke bocht vakkundig fileert. Daarin word je geholpen door de Campagnolo-schijfremmen waarvan de remkracht perfect te doseren valt. Door de iets hogere balhoofdbuis en vooral door de toren spacers onder de stuurpen van mijn testfiets, moest ik nogal vaak de beugels induiken om het volle pond te kunnen geven. Maar ook bovenaan ligt het stuur erg prettig in de hand.

Tot op de millimeter op jouw maat

Een tweetal uurtjes werden me in het zadel van deze volbloed gegund, maar een eerste indruk was dat de Noah Fast een meer dan geslaagde synthese is van aerodynamica, gewicht en comfort. Al vallen er over dat laatste weinig conclusies te trekken: op het perfecte laagje asfalt van het circuit in Zolder rijdt elke fiets zacht als een Troetelbeertje. Het korte Selle Italia SLR Boost-zadel voelt wel meteen vertrouwd, het frame biedt ruimte voor banden tot 30 mm breed en de staande achtervork is heel laag aangezet om maximaal te kunnen profiteren van de flex in de zitbuis. Ridley maakt zich ook sterk dat ze voor elke fietser een Noah Fast kunnen afleveren die tot op de millimeter op zijn of haar zitpositie is afgesteld. Dit door de verschillende framematen te combineren met drie verschillende types spacers (van drie, vijf of tien millimeter) en vijf stuurpenlengtes, elk met vier verschillende stuurbreedtes. Eens je een cockpit hebt gekozen, kan er uiteraard niet meer ‘gefoefeld’ worden. Je gaat dus best vooraf even bij de bikefitter langs om je exacte maten op papier te zetten.