100% Getest: Scott Leap

De Leap is een half frame bril die in drie varianten beschikbaar is. De standaard Leap wordt voor 89 euro met een gekleurde en een heldere lens geleverd, bij de Light Sensitive van 119 euro hoef je nooit van lens te verwisselen omdat de ene lens fotochromatisch is en zich dus aan de lichtsterkte aanpast. De Leap Multi-Lense kost ook 119 euro en dan vind je in de opbergbox de bril met drie lenzen: helder, gerookt en oranje-achtige spiegelende lens die Scott zelf als ‘amplifier’ omschrijft. Het is met die Multi-Lense Leap dat ik na de test van de Scott Foil Disc naar huis kwam. Hoewel de standaard en fotochromatische Leap er in meerdere kleuren zijn, is de Leap als Multi-Lense enkel te koop met een zwart frame.

Met zijn 31 gram is de Leap niet zwaar, maar tegelijk ook niet vederlicht. De pootjes van de bril zijn niet instelbaar, de neusbrug wel. Scott raadt de Leap aan voor mensen met een smal tot ‘gemiddeld’ hoofd, al past mijn uit de kluiten gewassen kop er ook prima in. De brilpootjes klemmen voldoende op het hoofd zonder dat het oncomfortabel wordt en de pootjes zijn niet à la Oakley heel ver doorgetrokken zodat de combinatie helm/bril nooit problemen geeft. Het frame is heel soepel en moet zijn stevigheid vooral van de ééndelige lens krijgen, zonder lens er in is het frame nogal slapjes. Het voordeel van dat slappe frame is wel dat lenzen wisselen heel vlotjes gaat. Eerst trek je de lens in het midden uit het frame waarna je de lens uit de hoeken van het montuur los kunt klikken. Iedere keer als je van lens wisselt moet je wel de neusbrug opnieuw plaatsen.

De gerookte lens is best wel sterk getint zodat je die lens het best niet gebruikt als je in een donker bos gaat mountainbiken. De volledig heldere lens is ideaal voor fietsritten in het donker en de oranje lens kan je zo goed als altijd gebruiken. Deze lens filtert immers wel het scherpste zonlicht weg, maar blijft ook in zwakke lichtomstandigheden bruikbaar. Bij lage snelheden en zware inspanningen dampt de bril niet aan en dat is opmerkelijk als je de grootte van de lens en de afwezigheid van ventilatiesleufjes in overweging neemt. De ventilatie (die het aandampen voorkomt) komt immers van de onderkant van de lens en kan voor sommige fietsers zelfs een beetje van het goede te veel zijn. Als gebruiker van contactlenzen ondervond ik een paar keer dat door de hoeveelheid lucht die vanaf de onderkant van de lens toch nog mijn ogen bereikte mijn ogen sneller dan normaal opdroogden, met contactlensproblemen tot gevolg. Al is dat probleem wel een beetje afhankelijk van de vorm van je gezicht. www.scott-sports.com