Deel dit artikel:

100% Getest: Wilier Zero SLR

De renners van Total-Direct Energie zullen tijdens de Tour de France op de Zero SLR rijden, het nieuwste paradepaardje van het Italiaanse Wilier. De internationale fietspers werd al begin mei naar Rossano Veneto – de thuishaven van het in 1906 opgerichte merk – uitgenodigd voor een eerste kennismaking met de Zero SLR. We maakten van de gelegenheid gebruik om voor eens en voor altijd uitsluitsel te krijgen over de juiste uitspraak van de merknaam: “Vwiljier”.

Bij Wilier kunnen ze tientallen voorbeelden geven over hoe de merknaam wordt uitgesproken over de hele wereld. Het is ook voor de Italianen zelf een belangrijk topic, in die mate zelfs dat aan een muur in het hoofdkwartier de correcte fonetische uitspraak hangt. Wij zijn dus niet de enigen die er al lang mee worstelen. De juiste zegswijze klinkt ongeveer als ‘Vwiljier’. Al komt Wilier, lees zoals je het schrijft, ook al aardig in de buurt.
Wilier heeft altijd al bijzondere aandacht gehad voor technologische innovaties. Zo ontwikkelden de Italianen al in 2001 een full monocoque frame waar Marco Pantani het volgende jaar reed en de Cento1 waarop Alessandro Ballan in 2008 wereldkampioen werd had een breder bracket en een asymmetrische liggende achtervork. Alle andere technologische vernieuwingen die Wilier in zijn recente geschiedenis toepaste, werden er bij gehaald om de spanning op te bouwen naar het onderwerp waarvoor we eigenlijk gekomen waren: de onthulling van de Zero SLR.

Fraaie integratie van de onderdelen, weliswaar met één nadeel: mechanische derailleurs behoren niet meer tot de mogelijkheden.

Integratie, maar enkel elektronisch

De eerste aanblik doet niet vermoeden dat deze Zero SLR de lichtgewicht fiets is die Wilier claimt. Met een framegewicht van 780 gram in maat medium benadert de Zero SLR weliswaar eerder zijn voorlaatste voorganger de Zero.7 (799 gram) dan de meest recente lichtgewicht fiets, de Zero.6 (680 gram). De Italianen kiezen hier bewust voor meer framestijfheid ten koste van het gewicht. Wel nieuw is de integratie van de cockpit en de volledige interne kabelgeleiding. En dat laatste heeft zo zijn gevolgen want de bochten die de kabels in het stuur en frame moeten maken zijn zo kort dat het Zero SLR frame enkel compatibel is met elektronische derailleurs. Qua looks lijkt de Zero SLR meer op zijn aerodynamische neef, de Cento10Pro, maar ook inhoudelijk neigt de nieuwkomer op papier eerder naar een volbloed racer voor snelle wegen. De inzet op meer stijfheid legt de Zero SLR geen windeieren. Het beperkte extra gewicht wordt ruimschoots gecompenseerd door de opvallende bracketstijfheid van 120 Nm/°, met een verbetering van de stifness-to-weight ratio van zomaar eventjes 24 procent.

Strakke zadelpen, ongelukkige wig

Het eerste wat opvalt is het gewicht want de Zero SLR voelt veel lichter dan hij eruitziet. Zelfs in maat large en voorzien van de Mavic Cosmic Pro Carbon UST disc wielen met 45 mm hoge velgen (1.650 gram) blijft de Zero SLR vlotjes onder de 6,8 kilogram. De carbon monocoque cockpit die op de Zero SLR voorziet legt slechts 330 gram in de balans, met een stuurpenlengte van 100 millimeter en een stuurbreedte van 42 centimer. Bovendien lopen alle kabels intern door het stuur, recht het frame in. Lekker strak! Om gedoe met de kabels te voorkomen bij aanpassingen aan de stuurpositie, voorziet Wilier een handige spacerset uit composietmateriaal. De spacers bestaan uit twee delen die in elkaar haken, zodat ze uit elkaar gehaald kunnen worden zonder dat de stuur-stuurpencombinatie volledig van de voorvork moet. Niet revolutionair, wel handig en dat blijkt meteen wanneer ik vraag om mijn stuur voor de testrit een half centimetertje te laten zakken. Ook de zadelhoogte klopt niet, ondanks het feit dat ik vooraf mijn maten netjes had doorgegeven. Blijkt dat de fietsen rechtstreeks van de assemblage komen. Een beetje zoals wanneer je bij de bakker nog warme pistolets meekrijgt op zondagochtend, maar dan zonder die heerlijke geur. De speciaal voor de Zero SLR ontworpen zadelpen moet in mijn geval een centimeter of vier omhoog. De vorm van de zadelpen is afgeleid van de afgeknotte zwaluwstaart uit Wiliers aerolijn, zoals de Cento10PRO en de Cento10NDR. De slanke vorm drukt ook hier het gewicht naar beneden. De breedte van de zadelpen bedraagt 26 millimeter, terwijl de lengte 3 millimeter langer is. Deze zadelpen is overigens verkrijgbaar met 15 millimeter setback of gewoon zonder en is bovendien compatibel met het éénboutssysteem van Ritchey. Waar de interne wig om de zadelpen vast te klemmen zit, heeft de Zero SLR een nogal ongelukkig hoekje in het frame. Al was dat volgens de ingenieurs van Wilier op vlak van aerodynamica de best mogelijke oplossing.

De wig zit aan de voorkant van de zitbuis en is daar heel erg zichtbaar.

Als een jong veulen

Vanaf de eerste trap steigert de Zero SLR als een jong veulen. Het verderlichte stuur in combinatie met de voorvork die naar een cursus bij de Weight Watchers is geweest en nu nog 340 gram weegt, zorgt ervoor dat het voorsteven nerveus reageert op zowel power als de lichte zijwind die er in Borso del Grappa waait. In licht dalende lijn versnelt de Zero SLR als een bezetene, me steeds maar aanmoedigend om nog een extra trap te geven. Het mag meteen duidelijk zijn dat de Zero SLR ontworpen is voor fietsers die het onderste uit de kan willen halen. Zeker niet geschikt voor elke recreant, maar wie ‘m meester kan, heeft aan de Zero SLR een fenomenale bondgenoot.

Grijze muis of paradepaard

We worden op pad gestuurd met een Zero SLR die afgemonteerd is met Shimano Dura-Ace DI2 Disc onderdelen. Veel beter spul kan je niet vinden, zeker niet als je er niet zelf voor in je portefeuille moet tasten, maar al snel ontdekken we dat ook dit remsysteem naar behoren ingeremd moet worden. Bij het eerste kruispunt gaan we met dertig man rechtdoor, verbouwereerd door het gebrek aan remvermogen. Bergop stop ik niet enkel energie in het duwen op de pedalen, maar ook in het mennen van de fiets. Onstuimig beestje, die Zero SLR. Het lage balhoofd (15,3cm in maat L) draagt hier ongetwijfeld toe bij. Een deel van de ‘fun factor’ werd helaas wel weggenomen door het feit dat we allen saaie zwarte exemplaren ter beschikking kregen. De ‘Admiral Blue’ en ‘Velvet Red’ kleurstellingen klinken niet alleen veel sexyer dan het ‘Black & White’ waarmee wij het moeten doen, ze zien er ook zo uit. De metallic lak is iets waarmee Wilier zich van de concurrentie zou kunnen onderscheiden. Ook de wonderschone ‘Ramato’ kastanjekleur is voorlopig nog niet beschikbaar voor de Zero SLR. Schijnbaar krijgen ze bij het lakproces voor deze kleuren het gewicht nog niet helemaal onder controle.

Voor snelle wielwissels

Het competitieve luik van de Zero SLR blijkt uit een aantal zaken. Ondanks de 28mm Mavic Yksion bandenset en het best comfortabele Selle Italia SLR KC Boost zadel (van slechts 122 gram, ook hier werd gepeuzeld aan het gewicht van de componenten), voelt de Zero SLR geenszins als een comfortfiets, maar wel als een wedstrijdpaard. Die stelling wordt kracht bijgezet door het gebruik van Speed Release steekassen. Deze steekassen van 85 gram per set (ook hier weer wat grammen beknibbeld dus) maken wielwissels sneller omdat je de as niet helemaal uit de naaf moet draaien. Net zoals Cannondale het Speed Release systeem ook al toepast, blijven bij de Wilier Zero SLR de steekassen bij de wielen en niet bij het frame. De geïntegreerde momentsleutel voorkomt dat bij het aanspannen van de steekas de zaak te hard wordt aangespannen en er schade ontstaat.

Partner in crime

Zowel vanuit het zadel als rechtstaand blijft de Zero SLR flink vaart maken op de venijnige hellinkjes die de mannen van Wilier voor ons in petto hebben. Al lijkt het soms dat de transmissie wat wegvalt omdat de fiets het contact met het wegdek verliest. Dat is echter niet meer dan een aanvoelen omwille van het lichte gewicht. Eens je de Zero SLR kent en je er een band mee hebt opgebouwd, is het een prima ‘partner in crime’. Zelfs wanneer een concullega in de eerste de beste haarspeldbocht onderuit schuift, verlies ik het vertrouwen in de Zero SLR niet. Lilian Calmejane, die de fiets met zijn ploegmaats van Total – Direct Energie al uitgebreid testte en ons vandaag samen met Niki Terpstra vergezelt, schrijft de valpartij toe aan het overvloedig aanwezige stuifmeel dat op het asfalt terechtkomt en op die manier plaatselijk gladheid veroorzaakt. Als die uitleg een gekrenkt ego terug kan herstellen, wie ben ik dan om hem tegen te spreken? Tijdens onze tocht komen we een drietal pittige beklimmingen tegen waarop het 50-34 compact crankstel en de 11-30 cassette geen overbodige luxe zijn voor een fietser van 85 kilogram. Vanaf zo’n zestig kilometer per uur is het wel alle hens aan dek om de Zero SLR op de juiste koers te houden. Al is die snelheidsgrens slechts een schatting. De 19 gram lichte geïntegreerde fietscomputerhouder is voorlopig helaas nog niet compatibel met mijn Wahoo. Wél met Garmin trouwens.

Recht uit de assemblage demonstreerden de Wilier-medewerkers met de glimlach hoe licht de Zero SLR is…

Prijzig prijsbeest?

Na vijftig kilometer op een soort van Ardennenparcours kunnen we concluderen dat de nieuwe Zero SLR wel degelijk het gat tussen klimfietsen en aeroracers dicht. Hij combineert het beste van twee werelden met zijn lichte gewicht en grote zijdelingse stijfheid. Het mag duidelijk zijn dat comfort en verticale stijfheid bij het ontwerp van deze fiets geen topprioriteiten waren en dat de focus vooral op prestaties ligt. De Wilier Zero SLR is zeker geen fiets voor de doorsnee wielertoerist, wel voor het competitiebeest. Hij bezit het potentieel om je de laatste procentjes vooruitgang die je nodig hebt te laten boeken om je doel te bereiken. Al zal je daar ook de nodige duiten voor op tafel moeten leggen. Hoewel een definitieve prijslijst er nog niet is, moet je rekening houden met een investering van 7.700 tot 11.100 euro, afhankelijk van de gemonteerde wielen en onderdelen. Voor de wielen zal je trouwens niet voor Mavic kunnen kiezen want Wilier gaat de Zero SLR enkel leveren met Fulcrum wielen en de nieuwe Wilier merkeigen AIR50 KC en NDR38 KC carbon wielsets.

Alle fietsen van Wilier Triestina vind je op de website van de fabrikant.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE